The Governor's Daughter (Complete)

Chapter 12

Chapter 12

Kailangan na akong magready papunta ng bangko...kailangan kong makausap ang kung sinuman sa bangko...Dad...hindi muna kita mabibisita sa puntod mo ngayon...

Hindi na nag-ayos si Say. Nagsuot lang siya ng typical na blue jeans at white t-shirt nya at handa na sanang lumabas papunta ng bangko nang marinig niya ang malakas na pagkalampag ng gate sa baba ng mansion.

"Sino ba ang bibisita sa ganitong oras? Wala naman akong hinihintay na bisita."

Mula sa ikatlong palapag ng malaking mansyon na ngayo'y maiilit na sa bangko ay binaba niya ang tumatao sa gate. Ngayon niya lang naalala na sira na pala ang kanilang door bell kaya hindi doorbell ang narinig niya kundi pagkalampag nito. And when she went out, she saw an old man, must be in his 50's looking at her.

"Magandang hapon Ms. De Plaza...hindi na gumagana ang inyong doorbell kaya kinalampag ko nalang ang gate."

"Ah okay...pasensya, medyo hindi ko na ho na check. Ano pong kailangan nyo?

"Oh i forgot my manners...ako si Attorney David Serrano and i have an offer to give you. Do you have a couple of minutes for me to discuss this?"

****

Itinulak ni Say ang papel na nasa harap niya pabalik sa kamay ng abugado pagkatapos ay umiling-iling.

"I'm sorry ho Attorney but i cannot accept it. The house is not for sale –"

"400 million pesos Ms De Plaza ang presyo ng binibigay sayo ng aking kliyente. Halos doble sa presyo ng mansyon na ito kapag nakuha na ng bangko sa loob ng dalawang buwan."

"Papunta ako ng bangko para kausapin ang board of directors or kahit sinuman para sa ekstensyon Atty Serrano. I can pay for this ancestral house; i will do everything to pay for the house..."

"Be realistic, Ms. Samantha Yvette De Plaza. Niresearch namin ang kakayahan mong magbayad bago pumunta dito at bago gawin ang offer na'to. You don't have anything else, hija. Wala na kayong lupain, walang negosyo but a small dancing studio you previously own with almost no student. If you sell it, any amount as big as 3 million is more than what you can ask. Naibenta na rin ang kahuli hulihang sasakyan ng pamilya mo - where will you get the other 222 Million? The amount my client offers is 400 million, you can sell it with enough money you can pay to the bank and more will be left for you where you can start over again with your life...

"Attorney Serrano, ang sabi ko ay hindi ako papayag. Ito nalang ang kahuli-hulihang bagay na magpapaalala sa pamilya ko, sa kung sino ako. I will live and die here. I will do anything i can do just to live and still have the house...."

"Bibigyan kita ng dalawang araw para magdecide hija –"

"I made my decision already and that's it. Hindi na mababago ang desisyon ko..."

*****

"So you are really going...I can't stop you anymore? "

"I'll be back in 2 or 3 weeks, Brooke. Hindi mo kailangang matakot na hindi ako bumalik. My businesses were here in Seattle and in Florida so that means I'll come back."

"I still have the time to prepare my luggage if you want me to come with you."

Hinawakan ni Nick ang kamay ni Brooke. "Walang mag-aasikaso sa business. And why would you do that, i thought ikaw ang nagsabing kailangan ko itong gawing mag-isa? You prepared everything for this plan all by yourself, surely you don't want to change plans in the last minute. That's not you..."

Brooke sighed in acceptance. "Fine. So i'll just see you here back in Washington - a changed man, no longer the cynic and love-phobe. Get her...bed her...do whatever you want to do with her and then leave her - that's the utimate plan, Nicholas Marciano.

"I've had it all tabbed. Sege na, it's time for me to board the plane."

******

Nasa loob na ng eroplano si Nick nang tumunog ang kanyang cellphone at nang makita na nasa linya ang kanyang abugado ay mabilis niya itong tinaggap.

"Ano? Hindi niya tinaggap?"

Nagpupuyos ang kalooban niya habang pinakikinggan ang sinabi ng abugado na nasa Pilipinas ngayon.

"Then offer the plan B, Attorney. " Ibinaba niya ang auditibo pagkatapos ay pinikit ang mga mata. Ngunit sa pagpikit ay iisang mukha lang ang nasa isip niya. At muli nang maalala ang mukha nito ay nagbabalik sa kanya ang mga masasakit na ala-ala.

"Hi Nick, you're Nick right? May pahabol sanang ibibigay si Drex. Give aways sa party ngayon. "

"Back off..."

"Here's a cellphone, at may free video pa siya ni Queen Say. Enjoy!"

"Video? Anong nasa loob ng – Si...Say at Drex papasok sa isang...sa isang... SHIT!"

Naalala niyang halos madurog ang cellphone nang ihagis niya ito sa dingding bago nagpatuloy palabas ng mansion mula sa party ni Say. Hindi niya makayang isipin na ang babaeng unang minahal niya ay gagawin siyang kalokohan at katatawan. And then he remembers how Say held into the arms of Drex sweetly while they get inside the room.

"Fuck! Fuck!"

"Sorry sir is there anything you want to make yourself comfortable in your seat?" narinig niyang sabi ng isang Flight Attendant.

"No, nothing. Sorry about that. I mean, yeah I think I need a glass of scotch. Dry."

"Coming up sir."

Pinilit ni Nick ang sariling matulog. Nang muli niyang ipikit ang mga mata, hindi na ang mukha ng babaeng minahal niya ang kanyang nakita kundi ang katawan ng kanyang ina, ang katawan nitong walang buhay sa ospital.

"Ano hong sinasabi nyo? Hindi pwedeng mawala si Nanay...hindi siya pwedeng mamatay!"

"Nick...i'm sorry... hinahanap ka namin kanina nang dinala namin sa ospital si Sabina pero wala ka..."

"...iniwan kita nay...iniwan kita dahil sa ginawa ni Say...I could've had you still if...if..."

"Nick...wala na siya...at hindi mo kasalanan...at hindi kasalanan ninuman..."

Hindi na namalayan ni Nick na tumutulo na ang kanyang luha. And as sleep gets into him, his tears just dried on its own – just like the love he once felt for the governor's daughter...