Szary

Jestem nienormalny?!

I co to tak właściwie znaczy?

1) Czymże jest normalność?

– autor poniższego tekstu z Wikipedii podaje:

Norma w psychologii, pedagogice specjalnej i psychiatrii to konstrukt naukowy wyznaczający granice normalnych zachowań człowieka.

Nie jest jednoznaczna i nie określa jasno, jakie zachowania są patologiczne. Ze względu na znaczną szkodliwość społeczną i wartość stygmatyzującą diagnozy psychologicznej i psychiatrycznej określenie, że dane zachowanie jest "nienormalne", wymaga nie tylko fachowej wiedzy, ale także świadomości następstw takiej diagnozy.

Czy dane zachowanie jest normalne ocenia się w odniesieniu do następujących wyznaczników:

NORMA STATYSTYCZNA – za normalne uważa się to, co częste, najbardziej powszechne w danej populacji. Norma taka wynika z pomiaru występowania danej cechy – częstość występowania jest najczęściej zgodna z rozkładem normalnym krzywej dzwonowej Gaussa (np. norma stabilności emocjonalnej w kulturze zachodniej).

NORMA SPOŁECZNO-NORMATYWNA (kulturowa) – analizuje się zachowanie jednostki pod kątem przystosowania do norm i wartości ogólnie przyjętych w danym społeczeństwie i kulturze.

Poziomy przystosowania:

Zachowanie i styl życia jednostki przeciętne, tzn. charakterystyczne dla norm zachowania powszechnego.

Spełnianie wyraźnie określonych powinności w społeczeństwie.

NORMA PRZYSTOSOWAWCZA – za jednostkę prawidłowo funkcjonującą uważa się osobę przystosowaną do grupy społecznej, o satysfakcjonujących relacjach z innymi i samorealizującą się.

Jednostka dobrze przystosowana jest: plastyczna w myśleniu, krytyczna wobec siebie, aktywna w rozwiązywaniu swoich problemów.

NORMA TEORETYCZNA - stosowana gdy stan jednostki odnosi się do ogólnie przyjętych prawidłowości lub twierdzeń fizjologicznej lub psychologicznej działalności człowieka.

– SHM ("Cienie") stwierdza:

"Normalność określa się, mierząc częstotliwość występowania badanego u danego obiektu zjawiska, na tle całej grupy do której owy obiekt należy."

Przykładowo: ile razy w ciągu roku relatywnie zdrowy człowiek niechcący wypuszcza z rąk swój kubek/szklankę/filiżankę/jakieś inne naczynie napoju-na-początek-dnia.

2) Normalność to konstrukt (społeczny)

Jak podaje autor poniższego tekstu z Wikipedii:

Konstrukt – w teorii Kelly'ego, sposób postrzegania, konstruowania lub interpretowania zdarzeń.

Jak podaje autor poniższego tekstu z SJP:

Konstrukt – w filozofii: logiczny wytwór umysłu

Normalność to logiczny – bowiem oparty o zdobyte drogą obserwacji informacje o częstotliwości występowania badanego u danego obiektu zjawiska, na tle całej grupy do której owy obiekt należy – wytwór umysłu.

"Normalność" to konstrukt społeczny – wymysł społeczeństwa kreowany i podtrzymywany przez tych, którzy uznają się za normalnych według samodzielnie (co nie znaczy, że bezpodstawnie) wykreowanej (nierzadko wygodnickiej) definicji normalności.

3) Mała kwestia

Skąd mam wiedzieć, na ile powszechne jest dane coś, co oceniam jako nienormalne, gdy nie mam jak sprawdzić, na ile powszechne to coś tak właściwie jest?

4) Osobiste refleksje końcowe

REFLEKSJA NR 1

Nikt nie jest zupełnie normalny lub zupełnie nienormalny. Stwierdzenie "jesteś nienormalny" sugeruje, że dana osoba jest zupełnie nienormalna, podczas gdy w praktyce, najczęściej odnosi się jedynie do konkretnego zachowania będącego bodźcem dla powstania owego komentarza.

(Oczywiście że komunikacja potoczna charakteryzuje się uproszczeniami i nikt normalny się nad takimi nieścisłościami nie zastanawia.)

REFLEKSJA NR 2

Być może wypadałoby przedefiniować powszechnie rozumianą "normalność". Aktualnie, owo słowo jest – z tego co obserwuję – używane w uproszczonym względem jego właściwej (słownikowej) definicji znaczeniu.

5) Kwestionuj, dociekaj, sprawdzaj

SKĄD WIESZ, czy NA PEWNO jesteś (nie)normalny???

Może tkwisz w błędzie. Może w swojej ocenie używasz niewłaściwych odniesień.

6) Sekret/Czy wiedziałeś, że...?

Tak naprawdę, każdy jest powalony na swój własny sposób. Tylko że niektórzy mają z tym faktem problem.

#refleksjenadobrysen

.

.

.

#09.06.2018