Gdyby nie było piękna lub brzydoty, znałbym tylko jedno i nie miał pojęcia o drugim. Nie ceniłbym tak bardzo tego, co (dla mnie) piękne: chmur ciemnych, nocy, deszczu, burz, prostych brwi, miękkich ust, brązowych oczu, śnieżnej skóry, truskawek, przeciepłych uśmiechów...
i nie wkurwiałbym się, gdy patrzę w lustro.
Świat byłby półpełny.
Ale pełny. Bo nie istniałoby to, co by nie istniało, więc tak czy inaczej, byłaby całość.
Ale niepełna.
Paradoks.
Kto wie, czy nie ma wobec tego czegoś jeszcze więcej...
.
.
.
#09.06.2018 (opublikowane 12.06.2018)
أنت تقرأ
Szary
عشوائيSpotykające się skrajności tworzą: a) pełnię b) chaos c) jedność d) wszystkie z powyższych ~ czarno na białym pomiędzy wierszami/słowami ~
