BxB Series. Blue Eyes: Milk and Honey

EPILOGUE

...he's here...

[ Shane ]

It's a pity, my story needs to end this way.

'Beeeeeeeeeeeeeppppp!'

Ayan. Malapit na.
.
.
.
.
.

Teka. Antagal naman.

Kusang tumulo ang luha ko. Kahit ba naman hanggang ito di pa saken ibigay? Ganun ba talaga ako kamalas na tao? Fuck.

Napamulagat ako nang mata nang may marinig akong sigaw.

"Shane?!"

Nanlaki ang nga mata ko. Sumikdo nang lubos ang puso ko. Mabilis na dumaloy ang dugo sa mga ugat ko. Nandito na siya. Miss na miss ko na siya.

"K-u-ya?!"

I threw myself at him. He hugged me tight. Ang saya-saya ko.

"Don't worry baby, nandito na si kuya." As he kissed the top of my head.
..................................................

It is a quiet ride, indeed. Yes you heard it right. Pinapasok niya ako nang sasakyan para umuwi. Siya na daw ang bahala sa sasakyan ko.

He looked calm and it's killing me. It's fucking freaking me out. Ang dami kong gustong sabihin pero parang biglang umurong ang dila ko.

Napapitlag ako nang bigla siyang magsalita. "I'll never mind this silence of yours for now, pero once makauwi tayo sa bahay, you WILL talk" Seryoso siyang nakatingin sakin. Kinakabahan ako. Tanging pagyuko na lang ang nagawa ko. Shit.

Nakauwi na kami sa bahay. Kinakabahan talaga ako. Akmang didiretso ako sa kwarto nang mapatigil ako dahil sa pagtawag niya.

"Shane, in my room" Buong seryoso niyang sabi. Wala akong nagawa kundi sumunod sa kanya. "Sit." Iminwestra niya akong na umupo sa kama niya habang seryosong nakatingin sa akin. "Now talk"

Di ko mapigilang hindi lumuha dahil sa pagkukwento ko. He wanted me to say it all, so I did. Di ko mapigilang humikbi while he is patting me. Sobrang sakit habang kinukwento ko sa kanya lahat, wari'y isa-isang bumabalik ang alaala nang mga masasakit na pangyayari nang nagdaang buwan.

Hanggang sa tuluyan na akong humagulgol matapos ko ilabas ang sakit kasama nang sama nang loob. Ramdam ko ang pagyakap niya sakin. Ramdam ko ang pagmamahal doon. Buti na lang nandito siya.

Tumayo siyang bigla "Dito ka lang." Ramdam ko ang galit sa kanyang boses.

Palapit na siya nang pinto nang tanungin ko siya. "San ka pupunta?"

"Babasagin ko ang pagmumukha nang putang inang kung sino mang Brandon na yan!" Buong angil niyang sabi. Pinigilan ko siya. Nagmakaawa akong wag niyang ituloy. I'm glad nagpaawat naman siya.

With all this heavy feelings I'm having. I made a choice. It might change my life, I won't mind, kung ito lang ang paraan para mawala ang sakit na to, susubukan ko.

"Take me to Ireland kuya" Buong seryoso kong sambit na nagpahilig nang ulo niya sa direksyon ko.

Napatingin siya sakin ng seryoso. "Sure ka na ba dyan?" Tumungo lang ako. "Kailan mo balak umalis?"

"In two days" Nanlaki ang mata niya sa sinabi ko.

"Moving up niyo in two days!" Gulat niyang sagot.