Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 33

PP Bouthaina

"Ik wil niet dat je me aanraakt" zeg ik en trek mijn hand terug. Omar zucht luid. "Hoezo niet? Je bent mijn vrouw en..." "Ik wil het gewoon niet oke? En ik weet niet hoevaak jij dit vergeet, maar we zijn geen man en vrouw" zeg ik geirriteerd. Omar is echt lief enzo, maar soms kan hij ook echt irritant zijn. Zoals nu dus. We lopen in de stad en hij wilt mijn hand vast houden. En ik wil dat niet.

"Waarom ben je zo stil?" Vraagt hij na een tijdje. "Ik heb niks te zeggen" "Oke, wil je wat eten?" "Nee bedankt" zeg ik. "Je bent echt saai man" zegt hij. "Zie je me boeien" zeg ik. "Wees een beetje gaande" "Nee, breng me naar huis ik ben nu al moe" "Zo snel?!" "Ja" zeg ik droog. "Nee nee, we gaan even naar het park en daarna rond hangen" "Uhh nee? Ik wil naar huis" "Hoezo?! We zijn er net" "Ik heb er geen zin meer in Omar" zucht ik.

"Dan maak je zin toch" lacht hij. "Hoe?" "Gewoon" "Gewoon? Jij bent echt apart" zeg ik. Ik wil naar Nourdinne. Met hem kan ik het goed vinden. Ik ga straks langs. Ik mis hem echt nu al. "Kun je me brengen naar Nourdinne?" Vraag ik. "Wesh ben ik zo saai oulleh?" "Ik heb gewoon niet zoveel zin" "Oke kom" "Waar?" "Ik laat je een plek" zegt hij. Ik zucht en ga achter hem aan.

-

"Kijk eens! Vertel me niet dat je dit saai vind" zegt hij. Ik kijk rond en er verschijnt en glimlach op mijn gezicht. Het is prachtig hier. Een prachtige bos met waterval. "Hoe ken je deze plek?" Vraag ik. "Sinds mijn 10e kom ik hier" zegt hij. "Het is echt prachtig Ma Sha Allah" zeg ik. "Kom we gaan daar zitten" zegt hij en wijst naar een bank. Wat doet een bank midden in een bos?

"Ik kwam hier altijd met mijn zusje" zegt hij. "Oh... heb je een zusje?" "Had" zegt hij gebroken en kijkt weg. "Wat is er gebeurt?" Vraag ik. "Z...ze kreeg kanker" zegt hij. "Allah y rahmoe" "Shokran" "Hoe oud was ze?" "Toen ze overleed was ze 17. Een hele jonge respectvolle dame. I...ik mis haar echt" zegt hij. "Ik begrijp je. Ik heb ook mijn broer verloren" zeg ik. "Hoe?" "Auto ongeluk. Ik zat met hem in een auto m...maar ik heb het overleeft en hij niet" zeg ik. Een traan verlaat mijn ooghoek. Ik mis mijn broer. Ik was zo close met hem. We begrepen elkaar altijd. Hij was er voor mij en ik voor hem.

"Niet huilen, hij is nu op een betere plek" zegt hij. "Inderdaad" zeg ik en veeg mijn tranen weg. "Weetje Bouthaina, je doet eigenlijk denken aan mijn zusje" zegt hij. Ik kijk hem vragend aan. "Zij was ook zo verlegen, zo respectvol, zo rustig, en... jaa prachtig" zegt hij zacht. Ik knik langzaam en kijk weg.

-
17:20
"En? Heb je het toch naar je zin gehad?" Vraagt hij. "Het laatste moment wel ja" zeg ik. "Why you lieging men je vond de hele tijd al leuk" lacht hij. Lachend schud ik met mijn hoofd. Omar kan wel gezellig zijn eerlijk gezegd. Hij is grappig en zo lief. "Zou je me nu wel willen brengen naar Nourdinne?" Vraag ik. "Ja" zegt hij. Een teleurstelling hoor ik in zijn stem. "Ik wil Ahmed zien. Ik heb hem gemist" zeg ik. Hij knikt en begint te rijden.

"Hoelaat wil je dat ik je kom ophalen?" "Uhmm over een week" "Wat?!" "Over een uur gek" zeg ik. "Of wacht... laat maar. Ga naar huis" zeg ik. "Huh? Je wil toch..." "Ik ga morgen" zeg ik. "Wat jij wilt prinses" "Stop maar" zeg ik. Hele dag was ik met hem en het is best wel raar als ik nu opeens naar een andere man ga. Ik heb geen bedoeling met Omar ofzo. Ik hou van Nourdinne.

PP Nourdinne
"Kan ik u ergens mee helpen?" Vraag ik aan een vrouw die voor mijn deur staat. "Nourdinne" zegt ze en loopt weg. Wat? Verwarrend sluit ik weer de deur. Oke? Wat was dat? "Dat was Bouthaina niet Ahmed" zeg ik. Met een pruillip loopt hij terug de woonkamer in. Ik zucht en denk aan de woorden van Samira. Zou ze gelijk hebben? Nee vast niet.

Samira is een leugenaar. Of Sprak ze de waarheid?...

•••••••

❤️🌟

Marokko gaat helaas naar huis😭
Ik ben trots op ze! Ze speelden niet normaal goed😍❤️🇲🇦