Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 35

"Die piloot wilt jou even spreken ofzo" zegt mijn teamgenoot. "Mij? Waarom?" "Geen idee" zegt hij en loopt weg. Verward loop ik naar de piloot. "Uhm meneer u kunt hier niet langs" zegt een agent. "Maar..." "Het gaat niet. Het spijt me u moet terug gaan" zegt hij. Ik knik en net wanneer ik weg wil lopen, word ik tegen gehouden door een stem die mijn naam roept. Ik draai me om en zie een oude man. Hij doet een teken dat ik naar hem toe moet gaan. Ik doe wat hij zegt en loop naar hem toe. "Uh ja?" Zeg ik. Hij kijkt me lang aan en aait mijn gezicht. "Meneer?" Weer zegt hij niks en glimlacht breed. "Herinner je mij niet mijn zoon" glimlacht hij.

Herinneringen komen naar boven...

Ik zet een paar stappen naar achteren. "Nourdinne" zegt hij en zet stappen naar voren. Hij... Mijn vader? Nee... wat doet hij hier? Waarom moest ik hem zien?! "Wat ben je groot geworden" zegt hij. Ik schud met mijn hoofd en ren weg. Hij is zo erg veranderd dat ik hem zelfs niet herkende. "Yo bro je bent helemaal bleek" zegt mijn vriend. Ik negeer hem en stap de bus in. Ik zag mijn vader weer. Na al die jaren. Hoe hij deed... alsof er niks is gebeurd. Ik ga nooit in mijn leven vergeten hoe hij mij behandelde. Gewoon alsof ik een stuk vuil ben. Ik was de vuilnis in het huis. Gewoon letterlijk vuilnis!

"Hallo?" Hoor ik naast me. "Wat is er" zeg ik geïrriteerd. "Je bent heel afwezig" zegt hij. "Ja uhh ik moest even ergens aan denken" stotter ik. Zijn gezicht gaat gewoon niet uit mijn hoofd. Ik was hem echt vergeten. Uit de dode hoek komt hij opdagen. "Je bent ook heel bleek. We moeten straks wel goed voetballen he" zegt hij. "Ja... er is niks aan de hand" zeg ik. "Aha als jij het zegt! Maar je gaat straks niet verpesten voor het hele team bro" zegt hij en loopt weg.

PP Bouthaina
"Hoe bedoel je je wilt niet meer scheiden?!" Riep ik. "Ik hou gewoon van je" zegt Omar. "Omar, wij hadden een deal! Je kunt niet zomaar terugtrekken!" Riep ik huilend. "H...het spijt me, ik kan mijn gevoelens niet langer meer voor mezelf houden" "Het spijt me heel erg Omar, maar ik hou niet van je. Ik zie jou slechts als een broer! Een broer!! Ik hou van Nourdinne en ik zal altijd van hem houden. Je moet dat begrijpen omar" zeg ik. "Je hebt gelijk Bouthaina. Ik regel zo snel mogelijk de scheidingspapieren. Ik moet iemand vinden die wel van mij houdt" zegt hij en loopt weg. Ik laat me vallen op de bank en zucht luid.

Omar is zo lief, maar ik voel helemaal niks voor hem. Mijn hart ligt bij Nourdinne. Hij is mijn alles. Mijn houbi. "Mama" haalt Ahmed uit mijn gedachten. "Hey liefie" zeg ik en zet hem op mijn schoot. "Waar is papa?" "Papa komt morgen avond terug schat" "Oh" zegt hij met een trillende stem. "Hij komt snel weer terug" zeg ik. Hij knikt terwijl er tranen over zijn wang rollen. "Ssstt niet huilen we gaan hem straks bellen ja?" "Nu" snikt hij. "Oke pak mijn telefoon" hij staat meteen op. Rennend komt hij terug met mijn telefoon. Ik zoek Nourdinne zijn nummer en bel hem. Gelukkig neemt hij snel op.

Nourdinne- Salaam

Ik- Alaikum Salaam

Nourdinne- Heb je me zo snel gemist?

Ik- Nee, maar Ahmed wel

Nourdinne- Oh dus jij hebt mij niet gemist?

Ik- Je bent een paar uurtjes pas weg

Nourdinne- Alsnog? Ik mis jou elke seconde dat ik niet bij je ben

Ik- *Giegelt* Wat zijn we weer schattig zeg! Mohiem, Ahmed wilt met je praten

Ik geef Ahmed mijn telefoon. Hij staat op en rent naar zijn kamer.

PP Samira

"Waarom schreeuw je?!" Riep Lina. "Hij. Is. Van. MIJ!" "Je krijgt Nourdinne niet! Of je jou gaat schreeuwen, huilen of zelfmoord plegen, je krijgt hem niet" zegt ze droog. "Maar ik hou van hem" zeg ik. "Oh ja tuurlijk joh! Dat merk ik! Je neukte vanochtend nog een man" "Hij wou het!" "Dus omdat hij het wou deed je het? Tfoee wollah je bent een hoer" "Hou je mond! Omdat niemand met jou wilt neuken betekent niet dat je..." "Ik ben maagd! Ik heb mijn eer nog alhamdulillah! Weetje Samira, ik weet echt niet waarom ik met jou omga! Je bent vreselijk en een slechte voorbeeld voor iedereen" zegt ze.

"Dus je laat me alleen?" Vraag ik. "Ja! Je gebruikt mij toch alleen maar" "Ik zie jou als mijn zusje! Het spijt me als ik soms zo irritant doe maar ik..." "Soms? Je bent altijd irritant. So I'm leaving! And fuck every man you see bitch!" zegt ze en loopt weg. "Lina wacht! Je kunt me hier niet alleen laten! Ik heb niemand!" Riep ik. "Eigen schuld!" Riep ze terug. Snel ren ik achter haar aan.

"Het spijt me oke? Wollah ik..." "Wat spijt het je?" "Dat ik me hc gedraag" "Oh het geeft niets. Het is je vergeven. Maar ik wil gewoon geen contact meer met jou" zegt ze en loopt weer weg. Lekker dan... nu sta ik er alleen voor. Ik zucht en kijk om me heen. Ik zie die man van Bouthaina op een bank zitten. Een grijnst verschijnt er op mijn gezicht.

Oh hell yeah.....

•••••••
❤️🌟