Psychosis (ToLine FanFiction)

XVI

D O M I N G O

"Kamusta EK nung isang araw?" Cza asked me.

We're currently on a break sa training. Training ng Paymaya.

"Masaya. Never nawalan ng ngiti yung lips ko." I answered.

"Wow naman! Dahil ba sa experience or dahil kasama mo si Tots sa EK?" She asked again.

"Ano ka ba, Cza! Syempre sa experience! Sino bang hindi matutuwa kapag nasa EK?" I answered.

"Weh? Your tweet says otherwise," her grin was wide and ang creepy.

"Pwede ba, pa-issue ka, Cza." I said. Tumawa lang siya tapos tumayo.

"Ate Shelby! Can I ask you a question?" Cza said and ate Shelby approached Cza.

Bakit feeling ko ayoko yung balak na gagawin ni Cza. Well, basta siya naman laging may masamang gut feeling akong nafi feel. Charot!

"Yeah sure," todo ngiti naman yung import. Ibang klase, Cza. Kainis.

Bigla namang nilabas ni Cza phone niya tapos may pinakita sa kanya. Teka nga, kung hindi naman ako involved, bakit kailangan ko magworry? Hay nako, self!

"You look cute together," ate Shelby said tapos tinapat sa akin yung phone ni Cza.

Nagulat ako nung nakita ko yung picture naming dalawa ni Tots sa EK nung isang araw.

"Ha? We're just friends, ate!" I exclaimed.

Tsk. I sounded defensive.

"I haven't said a word about your relationship, Celine! You're so defensive ha." She laughed.

Tsk. Kainis ka, Cza.

"Oo nga, Ced! Hindi ba pwedeng, 'thank you' na lang?" Cza interupted. Ginatungan pa ng gaga.

Ayun, inasar na nila akong pareho. Kainis. Pero minsan never akong nagalit kay Cza. Ewan ko ba sa babaeng yan kung bakit.

"Sissy, tawag ka ni coach," Jasmine said as she approached me by the bench.

Agad naman akong pumunta kung nasaan si coach. Nakita ko siya na may kausap na lalaki. Ewan ko rin, pero napatitig na lang ako dun sa lalaki habang palapit ako kay coach.

"Coach, pinapatawag niyo daw po ako?" I said.

Nagulat ako nung nakita ko na ng maayos yung lalaki na kausap ni coach.

"Celine, hindi mo sinabi may bisita ka pala." Coach Roger smiled.

Anong ginagawa nito dito?

"Hi Ced." The lad smiled at me. "It's been a while."

"Lucas, akala ko nasa states ka pa?" I asked. Yep. Yun yung unang nasabi ko.

"Well, school's over and bumalik ako dito for a vacation, at para makita ka na rin." He smiled again.

Lucas has been my friend ever since we're still kids. Lagi kaming sabay pumasok, umuwi sa school at syempre, magvolleyball.

Sa lahat ng lalaking nanligaw sa akin, kung meron man, charot! Sa lahat ng lalaki, si Lucas na lang daw sana. Yan ang laging sabi ni kuya sa akin. Gwapo, matangkad, (nang konti sa akin) matalino at humble. Saan ka pa, di ba? All in one.

Pero all these years, sabay kaming lumaki, sabay naming natutunan ang gusto at hindi ng bawat isa, pero all this time, wala akong naramdaman for him. Yung kuya ko pa yung nasayangan kung bakit hindi pa ako umamin after our high school graduation. Eh sa wala nga, ano magagawa ko?