İFRİN | Texting ލ(TAMAMLANDI)

•|1|•

______________________

Okumaya başladığınız tarihi buraya bırakın.

Not: Her gün iki yeni bölüm gelmektedir!
___________________

≈İFRİN≈

≈Birinci Bölüm≈

Gecenin bir yarısı, yatağının içinde elindeki telefon ile oyalanıyordu. Yaz tatilinde, neredeyse her gece yaptığı gibi...

Arkadaşının önerisi ile indirdiği Wattpad adlı uygulamada yer alan kategoriler arasında gezinerek kendisine okuyacak kitap aramaya başladı.

Kısa süre sonra telefonumun parlaklığı gözünü rahatsız etti.

Telefonunun parlaklığını azaltırken saate baktı. 02:08'i gösteriyordu. Wattpad uygulamasına tekrar girerek kitaplara bakmaya devam etti, ilgisini çekenleri kütüphaneye ekliyordu. Gece boyunca uyanık kalmayı planladığı için her birine bakabilir ve okumak için birini seçebilirdi.

Kategorilere bakıp hangisine gireceğine karar vermeye çalıştı bir süre. Saniyeler içinde korku kategorisi gözüne çarptı. Korku kitapları okumayı severdi, belki de gece boyunca okuyabileceği harika bir kitap bulacaktı. Biraz tereddüt ile de olsa bu düşünce ile korku kategorisine girdi.

Popüler ve yükselenler bölümünü inceledikten sonra hala ilgisini çeken bir kitap karşısına çıkmayınca yeni bölümüne girdi. Dakikalar boyunca kitaplara baktı, en sonunda bir kitap gözüne ilişti.

Kapağı, tanıtımı biraz tuhaftı ama yine de kitabı merak etmişti.

Daha fazla oyalanmadan oku yazısının üzerine tıkladı ve beklemeye başladı. Saniyeler içinde kitabın tanıtım bölümü karşısına gelmişti.

Daha tek bir kelime dahi okumaya fırsat bulamadan telefonu aniden dondu ve ekran bembeyaz bir hale geldi.

Kaşlarımı çatarak telefonun açıp kapatma düğmesine bastı birkaç defa. Hiçbir değişim olmayınca sinirle yatakta oturdu. 'Bu telefonu ne olmuştu böyle?' diye düşünüyordu aynı zamanda.

Geçen birkaç dakika boyunca her ne yaptıysa da telefon düzelmedi. Ardından yine aniden, ana menü açıldı. Saniyeler sonra da yeni bir mesaj geldiğine dair bir bildirim belirdi ekranda.

Gecenin bu saatinde kimin mesaj attığını merak etmişti. 'Muhtemelen arkadaşım,' diye düşünerek mesajlara girdi. Gerçi Sıla bu saatte uyanık olmazdı ki...

Mesajlara girdiğinde tahmininde yanıldığını gördü. Mesaj tanımadığı bir numaraya aitti. Numaranın üzerine tıklayarak mesajı açtı.

05*********: Neden?

Telefonun aniden hiçbir sebep yokken donması ve ardından gelen bu mesaj onu tedirgin etmişti. Bir yandan da 'Yanlışlıkla atılmış bir mesaj muhtemelen,' diye geçirdi aklından.

Ardından, sokaktan büyük bir ses geldi. Çarpışma sesiydi. Telefonu kenarıya fırlatarak hızla yataktan kalktı ve pencereye doğru gitti. Yüksek bir apartmanın üçüncü katında oturdukları için yolu görmekte zorlanıyordu ama toplanan kalabalıktan bir şeylerin yolunda gitmediğini anlamıştı.

Karanlık odada dışarıya bakarken kulaklarına bu kez evin içindeki adım sesleri geldi, çok geçmeden de salonun kapısı ve ışığı açıldı.

Ezgi karanlık odada dikkatle yürüyerek kapıyı açtı ve başını uzatarak sağ taraftaki odaya baktı. Babası sesler yüzünden uyanmış ve neler olduğuna bakmak için balkona çıkmıştı. Ezgi annesi ve ablasının uyuduğunu tahmin ettiği için yavaşça salona ilerledi ve babasının yanına balkona çıktı.

Babası küçük kızını gördüğünde kısa bir süre baktıktan sonra aşşağıdaki kalabalığa bakarak,"Ben de uyanık olup olmadığına bakacaktım tam. Bir tek senin ondan bu tarafta, seslerin seni de uyandırdığını tahmin etmiştim. Sen de benim gibi hafif uyuyorsun." Dedi sakin bir sesle. Ardından kızına dönerek," Kötü bir kaza olmuş, daha birkaç saat daha buradaki kalabalık dağılmaz. Sesten uyuyamazsan ablanın odasına geç kızım. İyi geceler." Dedi ve kızının yanından geçip içeriye girdi.

Ezgi başını salladı yalnızca. Zaten uyanık olduğunu söylememişti, babası bunu hoş karşılamaz, uykusunu alması için erkenden uyuması gerektiğini söylerdi. Gece geç saatlere kadar ayakta kalmasını istemiyordu, tatil olsa da...

Ezgi aşşağıdaki kalabalığı kısa bir süre daha izledi. Polisin gelmesi ile daha fazla oyalanmadan içeriye girdi ve kapıyı kapattı. Işığı kapattıktan sonra karanlıkta biraz zorlanarak odasına gitti ve yatağına oturdu.

Odaya girdiğinde telefonun ışığının hala yanık olduğunu görünce hemen eline aldı. Bir mesaj daha gelmişti.

05*********: Nedenini biliyorsun.

Kaşlarını çatarak mesajı okudu. Ardından mesaja cevap vermeyi düşündü bir an, sonrasında vazgeçti.

Hala aşşağıdaki kalabalıktan konuşma sesleri geliyordu. Uzaklardan gelen boğuk siren sesi de az sonra ambulansın oraya geleceğini gösteriyordu. Ezgi yastığını ve örtüsünü eline aldı, telefonuna baktığında şarjının yarı yarıya azaldığı fark etti.

Oysaki telefonun şarjı çabuk bitmezdi normalde. Bunu garipsedi ilk başta sonrasında yeni indirdiği Wattpad uygulamasına yordu bu durumu. Bazı uygulamalar şarjı resmen sömürüyordu.

Kitap okumaktan vazgeçerek telefonu yatağının yanındaki prize taktı ve misafir odasına gitti. Ablasının odasındaki prizin dolu olduğunu biliyordu, bu yüzden odasına takmıştı. Ablası her gece telefonu şarjda bırakıyordu.

Odaya girip sessiz olmaya dikkat ederek uyuyan ablasını rahatsız etmeden çalışma masasının yanındaki kanepeye oturdu. Getirdiği yastığı koltuğa yerleştirip yattı ve üzerine de örtüyü örttü. Bir süre çabaladıktan sonra uykuya daldı.

_____________

Bu kitaptan hoşlanacağını düşündüğünüz arkadaşlarınızı buraya etiketlemeyi unutmayın >>>

______________

3|7|18|19|14

Sonsuzsiyah_