İFRİN | Texting ލ(TAMAMLANDI)

•|10|•

≈İFRİN≈

≈Onuncu Bölüm≈

Mesajı okuduktan sonra çeresizce merdivenleri tırmanmaya başladı Ezgi.

Evin kapısının önüne vardığında içerideki hareketlilik ve annesinin hıçkırık sesleri kulaklarını doldurdu.

Korkuyla açık duran kapıdan içeriye girdi ve salona ilerledi.

İçeride görmeyi en son beklediği görüntü vardı. Ablası Evrim annesine sarılmış onu teselli ediyordu. Annesinin de mutluluktan ağladığını tahmin etti genç kız.

Odaya girdi ve,"Abla."dedi hayretle.

Ablası ve annesi ayrıldıktan sonra ablası oturduğu koltuktan kalkıp Ezgi'ye doğru geldi ve kardeşine sarıldı.

Sarıldıkları sırada ezgi,"Abla, iyi misin?" Diye sordu korkuyla.

Ablası Evrim başını kaldırıp gülümseyerek baktı kardeşine. "Elbette iyiyim."dedi ve,"Her şey bir yanlış anlaşılmadan ibaret."diye ekledi.

Ezgi kaşlarını çatarak baktı ablasına,"Nasıl yani? Dün geceden beri kayıpsın."dedi şaşkınlık içinde.

Ablası, "Elektrikler kesildiğinde senin odandan çıkmıştım tam, bu sırada merdivenlerde birinin bağırdığını duydum. Zehra abla, biliyorsun hamile ve sancısı tutmuş. Yalnız olduğu için yardım istiyordu ben de hemen yanına gittim. Beraber hastaneye gittik."dedi sakince.

Ezgi'nin aklı karışmıştı. "Ama haber verebilirdin ve telefonunu salonda yerde...

Ablası sözünü keserek,"Telefonu da o telaşla evde unutmuşum işte."dedi ve ekledi,"Eve gelmeden önce babama da haber verdim, o da gelir birazdan. Hemen polise haber vermişsiniz gereksiz yere."diye söylenmeyi de ihmal etmedi.

Bu konuşmanın ardından eve toplanan mahalleli evlerine dönmüş, kendi başlarına kalmışlardı. Biraz sonra babaları da eve geldiğinde evde ufak çaplı bir tartışma yaşanmıştı haliyle.

Ağlamayı bir kenarıya bırakan annesi artık sinirliydi. Kızının böyle bir sorumsuzluk yapması onu bir hayli öfkelendirmişti. Aynı şekilde babası da ondan farksızdı.

Ezgi bu kavgadan sıyrılıp sessizce odasına girdi ve kapıyı kapattı, her şey yoluna girdiği için rahatlamıştı ama hala büyük bir sorunu vardı.

Telefonunu alıp bir mesaj attı.

Ezgi: Beni kandırdın.

Ezgi: Burada oyunu oynayan ben değilim.

Ezgi: Ben yalnızca bir oyuncağım ve sen de benimle oynuyorsun

Bir süre beklemesine rağmen mesaj gelmedi.

Ezgi en sonunda üzerini değiştirip yatağa uzandı. Göz hizasında pencerenin kenarında bulunan kutu vardı. Kısa süre sonra kutunun görüntüsü onu rahatsız etti.

Ayağa kalkıp dolabından bir gömlek aldı ve kutunun üzerine boşluk kalmayacak şekilde örttü.

Sonrasında yatağına döndü, kutu artık onu daha az rahatsız ediyordu.

____________

|9|7|18|17|3|

Sonsuzsiyah_