İFRİN | Texting ލ(TAMAMLANDI)

•|21|•

≈İFRİN≈

≈Yirmi Birinci Bölüm≈

Ezgi sorarcasına annesine baktığında annesini aynı ifadesiz bakışlar ile kendine bakarken gördü.

Rahatsız edici sessizlik salondaki iki polisin ayağa kalkması ile bozuldu.

Uzun boylu ve diğerine nazaran üniforma giymeyen ama yine de belindeki silahı, telsizi gibi eşyaları ile polis olduğunu belli eden kalıplı adam,"Şimdilik bu kadarı yeterli, gerekirse sizin ifadenize yeniden başvuracağız."dedi ve Ezgi'nin önünden geçerek kapıya doğru ilerledi.

Onu birkaç adım geriden takip eden zayıf ve her halinden genç olduğunu belli eden üniformalı polis ise Ezgi'nin annesine bakarak başını eğdikten sonra diğer polisin ardından dışarıya çıktı.

Ezgi polislerin ardından kapıyı kapattıp geriye döndüğünde annesini salondaki koltukta dalgın bakışını yere odaklayarak baktığını ve öylece oturduğunu gördü.

Annesinin yanına oturarak,"Anne neler oldu?" dedi endişeyle.

Annesi yüzüne gelen saçları geriye çekerek kızına baktı,"Leyla teyzen." dedi kısık bir sesle. "Sen gittikten hemen sonra geldi. Oturuyorduk, hiçbir sorun yoktu." Bu sözünün ardından annesini gözü açık balkon kapısına takıldı.

"Kahve yapmak için kalmıştım."diye devam etti sözlerine. "Döndüğümde Leyla teyzen burada değildi. Bir çığlık sesi duydum sonra, balkona koştum. Leyla teyzen... O, aşşağıdaydı."

Annesi tekrar ağlamaya başlığında Ezgi ona sarıldı. Bu kez annesi de ona sarıldı ve öylece sessizce ağlamaya  başladı.

Ezgi neler olduğunu kavradığı an şaşkınlıkla kalakalmıştı. Leyla gibi hayat dolu bir kadının intihar etmesi çılgınca bir düşünce gibi gelirken bunun gerçek olması akla durgunluk verecek türden bir olaydı...

Ezgi bu durumdan annesinin ne kadar çok etkilendiğini görebiliyordu. Leyla neden onların evinde yapmıştı bunu?..

__________________

|4|8|18|0|35|

Sonsuzsiyah_