İFRİN | Texting ލ(TAMAMLANDI)

•|9|•

≈İFRİN≈

≈Dokuzuncu Bölüm≈

Ezgi dakikalardır düşünüyordu. Tek bulduğu notun başındaki 12 rakamıyla ilgiliydi. Notta 12 kelime vardı.

Senin için harika ışık...

Bunun anlamını bilmiyordu.

Buraya geldi ateşi yaktı...

Babasının elektriği geriye getirmesiyle ilgili olabirdi bu kısım.

Biri yer altında kaldı...

Biri... Kim?

Ablasından mı bahsediyordu...

Aklıma gelen şeyle arkasına döndü. Sol taraftaki demir kapıya baktı, binanın bodrum katına inen merdivenleri olduğu yerden izledi bir süre.

Aklına başka bir ihtimal gelmeyince ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü, kapıyı açtığında aşağıya inen ve karanlıktan sonu görünmeyen merdivenlere baktı.

Arkasına döndü ve kimsenin olmadığı merdiven boşluğuna göz gezdirdi. Sonra merdivenden birkaç basamak aşşağıya indi ve demir kapıyı yavaşça kapattı.

Merdivenlerden indikçe karanlığa doğru yaklaşıyordu. Beklediği gibi otomatik ışıklar yanmamıştı. Cebindeki telefonu çıkarıp feneri yaktı ve aşşağıya inmeye devam etti.

Aşağıya indiğinde bir kapı ve kapının ardında küçük bir koridor karşıladı onu, bodrum fazla büyük değildi ve bomboştu gördüğü kadarıyla.

Telefonu her bir köşeye ayrı ayrı tutup baktı. En sonunda tam karşısındaki duvarda bir not gördü.

Duvara yaklaşarak telefonu nota tuttu ve yazıyı iyice aydınlattı.

~~~~~~~

Yeraltındasın. :)

~~~~~~~

Notu okuduğu an bir şeylerin ters gittiğini anladı. Tek istediği bulunduğu yerden ayrılmaktı. Tam arkasını döndüğü an bodruma girişi sağlayan kapı büyük bir gürültü ile kapandı.

Ezgi koşarak kapıya ulaştı ve açmaya çalıştı, başaramayınca birkaç defa yumrukladı kapıyı.

"İçerideydim, kapıyı açın."diye bağırdı.

Beklediği gibi bir cevap duyamayınca tedirgin oldu.

Biri onu kasten içeriye kapatmıştı.

Kapıya yumruk atmaya ve bağırmaya başladı. Dakikalar sonra boğuk bir kadın sesi duydu, sonrasında ise merdiveni inen ayak sesleri. Kısa bir süre sonra kapı açılmıştı, komşuları Leyla merakla bakarak,"Ezgi burada ne işin var?" Diye sordu.

"Hiç." Diye mırıldandı Ezgi. Ardından koşarak yukarıya çıktı. Kendisini korkuyla binanın dışına attı.

Giriş kapısının yanındaki çimlerin üzerine oturduğunda bir mesaj geldi.

05*********: Bütün akıllılar mantıklarının esiridir.

Ezgi: Beni oraya neden kapattın.

05*********: Seni oraya kapatan ben değildim. Oydu.

Ezgi:Kim

05*********:Şimdi eve git. Ve hiçbir şey olmamış gibi davran. Sanki bilmiyormuş gibi.

Ezgi: Zaten bilmiyorum.

05*********: Biliyorsun. :)

_______________

|8|7|18|3|9|

Sonsuzsiyah_