İFRİN | Texting ލ(TAMAMLANDI)

•|41|•

≈İFRİN≈

≈Kırk Birinci Bölüm≈

Bir farklılık istemişti, başta zararsız gibi görünen sonrasında ise çığırından çıkan bu belaya bulaşmak kesinlikle istediği şey değildi.

Sonunun nereye varacağını bilmiyordu. Hala bir şansı olduğuna inanmak istiyordu sadece.

Kafasını kaldırıp özenle yatağının üzerine oturur pozisyonda yerleştirdiği bebeğe baktı. Bebeğin kollarına ve bacaklarına kağıt parçaları yerleştirmişti, bu sayede hareket ederse fark edebilirdi. Bebeğin yakınında olmasından korksa da İfrin'in görünüşünün ürpertici yanının dışında başka bir zararı yoktu.

Yine de çılgınlık gibi gelse de bebeğin içinde bir ruh olduğunu kabuk etmişti artık.

Bebeği dışarıya çıkarmış, bebeğin içinde olduğu kutunun her bir yanını incelemişti.

En sonunda yanına koyduğu makası aldı ve kutunun içini boydan boya kaplayan buruşturulmuş yumuşak kumaşı kutunun bir köşesinden başlayarak kesmeye başladı.

Dikiş yerine yakın bir yerden boydan boya kutudan çıkarttığı kumaşı iki yanından tutarak dışarıya çıkardı.

Kutunun zeminini gördüğünde yüzünü buruşturdu. Kutunun zeminini küçük kağıt parçaları ile kaplıydı. Daha dikkatli baktığında bunun sararmış  gazete parçaları olduğunu fark etti. Elindeki kumaşı geriye bırakıp kağıtların hepsini dışarıya çıkardı.

Ardından kağıtlara bakmadan, kumaşı üstünkörü bir şekilde kutunun zeminine yerleştirdi. Ayağa kalktı ve yatağına, İfrin'in biraz uzağına oturdu.

"Umarım kutuyu bu hale getirmemi sorun etmezsin."dedi bebeğin simsiyah gözlerine bakarak. Ardından saniyeler geçmeden gülmeye başladı.

Hemen yan odada oturan ailesini hatırladığında sessizliğe büründü yeniden, ailesi hiçbir şeyi fark etmemeliydi. Ezgi onlara bu olanları açıklamak istese de bunu nasıl yapacağını hala bilmiyordu.

"Benimle resmen dalga geçiyorsun değil mi?"diye sordu bebeğe donuk sesiyle."Şu an benimle konuşsan bu beni şaşırtmaz."

Bebeğin mavi elbisesinin üzerinden beline doladı ellerini, ardından bebeği hafifçe kaldırarak kendine yaklaştırdı.

"Saçların uzuyor... Yine."

Derin bir nefes aldı ve tüm korkusunu gölgeleyen kararlı bir sesle,"Gittiğine emin olduğum zaman bebeği ardında tek bir zerresi kalmayıncaya kadar yakacağım."

Bebeğin beyaz yüzüne baktı bir süre, yeniden uzamaya başlayan saçlarının kenarlarında hala o siyah sıvının kalıntıları vardı.

Ayağa kalkarak bebeği kutunun içine yerleştirip, tel tel olmuş kalın iplerle sıkıca bağladı ve kutuyu pencerenin önüne bıraktı.

Yerdeki gazete parçalarını toplayıp çalışma masasına düzenli bir şekilde dizdi, tüm gecesini alsa da bu kağıtları birleştirip ne yazdığını görecekti.

_______________

|7|8|18|0|7|

Sonsuzsiyah_