Ruh Bağı -Ateş Ve Buzun Dansı

9 | SARAÇ

Yeees sizin için karakterlerimizin fotoğraflarını kolaj yaptım. Umarım karakterleri beğenirsiniz ♡

•

Kafamı ovuşturarak gözlerimi açtığımda kimseyi görememiştim.

Acaba kör mü oldum diye gözlerimi ovuştururken, etrafın karanlık olduğunu düşündüm.

Ciddi anlamda bir ışık dahi yoktu. Ayağa kalktım ve karanlığın içerisinde yürümeye başladım.

Herkes neredeydi.

"Kimse var mı" diye bağırdım ama sesim yankılanmasından başka hiç bir şey duymamıştım.

Biraz daha yürüdüm. O sırada aklıma belki Doruğa ulaşabilirim diye bir fikir gelmişti.

İçimden Doruk, Doruk diye seslendim ama yine bir tık yoktu.

Tam o anda bir ses kulaklarımı doldurdu. "Aptal Kız, nasıl kurtulabileceğini sanıyorsun."

Bu ses kimindi böyle. Ciddi anlamda ürperticiydi.

Tekrar bağırarak "Cidden deden gibi zeki olmanı beklerdim." dediğinde şaşırmıştım.

Dedem kim ve beni bu kadın nerden biliyor.

Sanki aklımı okumuş gibi "Zlatan Okrahuki, Ateş soyundansın sen ve bilmiyor musun?" dedi.

"Zlatan bilmemneki, o her kimse tanımıyorum ve beni arkadaşlarımın yanına götür."

"Çok aptal olduğunu tekrar belirtiyorum. Bir daha yardımcı olmam. Akes, geleceğimizi siz belirleyeceksiniz. Senden emin olmam için avucunu açman gerek."

"Avucumu falan açmıyorum ve sen kimsin." ciddi anlamda sinirlenmeye başlamıştım ama konuştuğum her kimse bana yakın gelmişti.

"Ben, Ubrekin Okrahuki. Ve hemen avucunu açman gerek Akes." Dediğinde sözünü dinleyip avucumu açtım ama soyadı, benim dedem olarak bahsettiği kişi ile aynıydı.

"Bir daki-" sözüme devam edemeden başka bir yere gelmiştim.

Burası çok değişikti, bir yerden hatırlıyordum burayı ama nereden.

Biraz daha dikkatle baktığımda ileriden bir şeyin bana doğru koştuğunu gördüm.

Biraz daha yaklaştığında, Klarissa olduğunu anlamıştım.

"Miray, 3 saattir seni arıyoruz. Biz buraya geldiğimizde sen yoktun."

Çok şaşkındım çünkü onlar direk buraya gelirken ben karanlık bir yere gitmiştim.

Ona bakarak "Klarissa, cidden siz buraya mı geldiniz başka bir yere daha gitmediniz mi?"

"Hayır Miray. Direk buraya geldik. Noldu kuzum bir şey mi oldu?"

Ona söylemek ve söylememek arasında kalıyordum ama insan kardeşlerinden bir şey saklar mı diye düşündüm.

"Klarissa, ben başka bir yerde uyandım. Karanlıktı ve hiç bir şey görünmüyordu. O sırada bir kadın sesi duydum. Bana dedemi falan söyledi. Ateş soyu falan bir şeyler dedi. Sonra buraya gönderdi."

Ben bunları derken Klarissa ciddi bir şekilde dinlemişti.

"Hadi hemen gidelim bir de onlara söyle çünkü bu anlattıklarının anlamı olabilir."

•

Bizim çocuklar biraz ileride beni ararlarken yanlarına gittiğimde sevinmişlerdi.

Onlara olanları anlattığımda şaşkın şaşkın suratıma bakmışlardı.