Parka götürdüğümde sanki hayatlarında hiç Park görmemiş gibi saldıran çocuklara şok içerisinde baktım.
Bir ihtimal erken kalktıkları için böyle olabilir milerdi?
Hafta sonu olduğu için herkes uyuyordu. Parkta bir tek biz vardık. Banka oturdum ve telefonumla uğraşmaya başladım.
Tabii ki daha otuz saniye olmadan bir bağırma sesi geldi.
"İlk önce ben bu kaydıraktan kayacağım"
"Hayır ben!"
Yine diyorum: Cidden mi?
Çocukların yanına gittim.
"Bu tartışılacak bir şey mi yahu?" dedim.
"Evet!"
"Evet!"
Onlara 'Ciddi olamazsın' bakışı attım.
"Taş kağıt makas oynayın. Kim yenerse o ilk kaysın." dedim.
Emre kazanınca kaymak için öne atıldı ama Murat onu tutup kendisi öne atıldı.
"Hey, Emre kazandı ama." dedim.
Bana omuz silkti.
Bir parmak omzumu dürttüğünde arkamı döndüm.
Taehyung!
"Korece anlıyorlar mı?" dedi.
"H-Hayır." dedim.
"Onlara tren yapmalarını söyler misin?" dedi.
"Yanımdaki abiniz tren olup kaymanızı söylüyor." dedim.
İkisi de gülümsedi ve tren olarak kaydılar.
Bu çocuklar bir tek bana karşı mı böylelerdi?
Her neyse o an ben Taehyung'un çocukları aşk ile izleyen yüzüne bakmakla meşguldüm.
