Bütün gece sadece ağlamıştım. Tek yaptığım sonu gelmeyeceğini düşündüğüm gözyaşlarımın akmasıydı.
Taehyung'un ağlayışı aklıma geldikçe ağlıyordum. Hıçkırarak ağlaması kalbimi sızlatıyordu.
Dayanamadım ve telefondan ona mesaj attım.
Cansu:
Uyuyor musun? (04.18)
Taehyung:
(04.20) Hayır.
Taehyung:
(04.21) Dışarı çıkmak ister misin?
Cansu:
Olur. (04.21)
Üstümü giyinip kapıyı açtığımda kapının önünde Taehyung vardı. Morali bozuk gözüküyordu.
"Ne zamandır buradasın? Bilseydim daha hızlı hazırlanırdım." dedim.
Cevap vermedi.
Hızlıca ayakkabılarımı giydiğimde kapıyı yavaşça kapattım. Dışarı çıktığımızda arabasına kadar yürüdük. Arabaya bindiğimizde yine hiçbir şey demeden arabayı kullanmaya başladı.
"Moralin fazlasıyla bozuk gözüküyor. İstersen bana anlatabilirsin." dedim.
Araba kırmızı Işık'ta durunca bana baktı.
"İşte bu yüzden seni seviyorum." dedi.
Kastettiği 'sevmek' arkadaş olaraktı.
"Sen moralimin bozuk olduğunu gördüğün halde 'iyi misin' demiyorsun. Beni anlıyorsun. Biliyor musun, bana senin gibi insanlar lazım. İyi ki varsın." dedi.
