"Neden bilmiyormuş gibi yaptın?" dedim konuşmak için bir adım attığımda.
Annem işleri daha da batırmamak adına evden 'markete gideceğim' diyerek çıkmıştı.
Taehyung ile baş başa kalmıştık.
"Sen de bunu istemiyor muydun?" dedi Taehyung.
"Ben, rahatsız olursunuz diye öyle yapıyordum. Sizi tanımıyormuş gibi. Ancak Kore'deki en ünlü grup çaprazımda yaşıyor. Fanınız olmasam bile sizi tanırdım. O yüzden size bakmamak için elimden geleni yapıyordum." dediğimde Taehyung gülümsedi.
"En iyi kalpli fanlardan birisin." dedi.
Başımı öne eğdim.
"Sıkıntı yok. Artık rahatça yüzüme bakabilirsin. İstediğin kadar hem de. Ayrıca sadece fanım değilsin. Sen benim arkadaşımsın." dedi.
Gülümsedim. O da gülümsedi ve:
"Bir ara diğer üyelerle de tanıştırmak isterim seni. Öyle fanmeetinge geldiğin gibi değil, arkadaş olmak amaçlı." dedi.
"Beni hatırlıyorsun!" dedim sevinç ile.
"Seni unutmak mümkün mü?" dedi.
"Efendim?" dedim.
Neyden bahsettiğine dair en ufak fikrim yoktu.
"Hiç." dedi.
