Kahveyi ona verdiğimde endişe ettim. O kahve içmezdi.
"Şey, kahve sevmediğini biliyorum ama bu kahve farklı. Onun için sana yaptım." dedim.
Ben de kahve sevmezdim. Annem her seferinde bana nasıl kahve sevmediğimi sorardı.
"Cansu da kahve sevmiyor. Kahvemi evde hep tek başıma içiyorum." dedi.
Taehyung bana gülümseyerek baktı.
"O yüzden mi kendine kahve yapmadın?" dedi.
İki bardak kahve yapmıştım. Biri anneme diğeri ise Taehyung'aydı.
"Evet." dedim.
Kahveyi yattığında kaşlarını kaldırdı.
"Vay canına, güzelmiş. Ben de merak ediyordum Türk kahvesi neden çok beğeniliyor diye. Tadı gerçekten güzelmiş!" dedi.
"Taehyung değil mi?" dedi annem.
"O beni tanıyor musunuz?" dedi Taehyung.
"Tabii ki! Evde 'Taehyung! BTS!' diye gezen bir deli var, o sağolsun!" dedi annem.
O an elim ayağım birbirine dolaştı. Taehyung ise dudaklarını birbirine bastırmış gülmemek için zor duruyordu.
"Oh, özür dilerim." dedi annem.
"Sıkıntı yok. Zaten biliyordum." dedi Taehyung.
"Aslında buraya taşındığımızdan beri senin ARMY olduğunu biliyordum." diye ekledi Taehyung.
Baştan aşağı yandığımı ve uzaktan kıpkırmızı bir domatese benzediğimi söyleyebilirdim.
