"Bir şu abi kadar olamadın Cansu!" dedi Emre bana.
"Haklısın." dedim.
Bana şaşkın bir bakış ile baktı.
"Kabul ediyorsun yani?" dedi.
"Evet." dedim.
"Bence ondan biraz akıl almalısın." dedi Murat.
"Haklısın." dedim.
"Onunla ilgili olan her şeyi kabul ediyor." dedi Emre. Murat güldü ve: "Evlenin." dedi.
"Hakl- Bir dakika ne?" dedim.
Yanaklarım ve kulaklarım yanmaya başladığında kızardığımı anlamıştım. Yanımda Taehyung bana hiçbir şey anlamadığı için bakıyordu.
"Bir şey mi oldu?" dedi bana bakmaya devam ederken.
"H-Hayır. Ne olacak ki? Bir şey olmadı. Y-Yok bir şey. Hiçbir şey olmadı." dedim.
"Kızardı~!" diye bağırdı Emre.
Murat Emre'nin kulağına bir şeyler fısıldadı.
Sonradan ikisi de Taehyung'un bacaklarına sarıldı. Bebek gibi davranıyorlardı.
Taehyung eğildi ve omlarla sarıldı. O sırada ikisi birden Taehyung'u ittirdi ve yere yatmasını sağladı.
Yere yayılan saçları ile çocuklara aşk ile bakan bakışları ile o kadar etkileyiciydi ki!
Emre Taehyung'un göğsüme uzanmış yatarken Murat kalktı ve beni itelemeye başladı.
Arkamı döndüm ve: "Ne yapıyorsun Murat?" dedim hafif azarlayıcı ses tonuyla.
Ayağıma yediğim çelme nedeni ile sırt üstü yere doğru yol almaya başladım. Ama solumda kafamı çarpmamı engelleyerek yere yatmamı sağlayan kahramanım Taehyung vardı.
Emre Taehyung'un üstünde kalkmasını engellerken Murat da aynı şeyi bana yapıyordu.
Yerde yatmış çocuklarıyla oynayan karı koca gibiydik!
Hayır hayır, bu çocuklar melekti!
İlk defa onlar sayedinde bu kadar güzel bir ana sahiptim!
