Üstüme şık, güzel bir kombin yaptığımda aynadan kendime baktım. Bir erkekle buluşmaya gittiğimi bağırıyordu resmen.
Ayakkabılarımı giyerken çaprazımdaki kapı açıldı. Jimin beni görünce hemen başını aşağı eğdi ve kendi ayakkabılarını giymeye başladı. Özellikle bana bakmamıştı.
Ayağa kalktığında bana selam verdi.
"Nasılsın?" dediğinde: "Mutsuz." diye cevapladım.
"Kıyafetin öyle demiyor." dediğinde yapmacık bir şekilde gülümsedim.
"Annemin zoru ile saçma bir flörte gidiyorum. Olmayacak bir şey. Ama buna rağmen zorluyor." dedim göz devirerek.
Güldü.
"Sana iyi şanslar." dedi.
"Yok, o konuda şans falan olmasın!" dedim.
Yine kahkaha attı.
O sırada açık kapıdan Taehyung çıktı. Beni baştan aşağı süzdükten sonra hiçbir şey demeden ayakkabılarını giyindi.
"Bugün Cansu ayrı bir şık olmuş değil mi Taehyung?" dedi Jimin.
"Hayır. Yakıştırmadım ben." diye katı bir cevap verdi Taehyung.
Bu anda bir kere bile gözüme bakmamıştı.
"Niye ki?" dedi Jimin.
"Beğenmedim çünkü." dedi.
Jimin ortamı yumuşatmak için elini mikrofon gibi yaptı ve: "Bizle düşüncelerinizi paylaştığınız için teşekkür ederiz Bay Kim!" dedi.
Taehyung uzun süre sonra gözlerime baktı ve: "Dediklerimde ciddiyim." dedi katı bir şekilde.
"Senin düşüncelerin. Bir şey deme hakkım yok. Peki." dedim ve merdivenlere doğru ilerlemeye başladım.
Taehyung kolumu tuttu ve beni kendine çevirdi.
"Neden böyle davranıyorsun? Bir şey mi yaptım sana?" dedi.
Kaşlarımı çattım.
"İlk önce düşün, kim kime nasıl davranıyor. İlk önce kendini sorgula, beni değil." dedim ve arkamı dönüp gittim.
Binadan çıktığımda kendimi yere attım. Gözlerim dolmuştu ve kendimi tutuyordum.
Ne yapmıştım ben?
