EYE WANT YOU [ Jeon JungKook ] ✔

wishing on a star

22.05.2017

Yıllar çok çabuk geçiyordu, öyle değil mi?

Büyüyorduk. Çok hızlı büyüyorduk.

Ben göremesem bile hissediyordum, değişiyorduk.

Hayatımdaki tek nedenim sen olduğun için, evde çok sıkılıyordum ve bu yüzden Minah benim için bilgisayardan online bir dil kursu bulmuştu, dinleyerek çok güzel öğreniyordum.

Eh, en azından vaktimi işe yarar bir şeylerle öldürmenin daha faydalı olacağı kanaatindeydim.

Yeni yıla girdikten birkaç hafta sonra, bir sürprizin olduğunu söyleyerek beni okula götürmüştün.

Okulun içinde olduğumu, fısıltıyla söylenen sözlerden anlamıştım, tedirgindim.

Bu dünyada yaşadığım yıl boyunca anladığım önemli şeylerden biri de; insanların seni istedikleri gibi bir kalıba sığdırmak istemeleri ve eğer bu kalıba uygun değilsen, acımasızca arkanda uçurum olup olmadığına bakmaksızın itmeleri olmuştu.

Okuduğum bir kitapta; Güzellik gelişigüzel,düşüncesizce dağıtılmış,hakkıyla kazanılmamış,muazzam bir armağandır. Diyordu yazar, fazlasıyla haklıydı.

Bu insanların güzellik anlayışları neyi içeriyordu bir fikrim yoktu.

Çirkin miydim? Bilmiyordum.

Sen bana her zaman güzel olduğumu söylerdin ve ben çirkin kelimesinin tanımını tam anlamıyla bilmiyordum bile.

Sen gözlerim olduğun için, gözlerimin görmüyor oluşunu bir kusur olarak görmemiştim.

Ama anlaşılan oydu ki, insanlar için sonsuza dek yazısı silinmiş, eksik, bir köşesi koparılmış kusurlu bir gazete sayfasından farkım olmayacaktı...

Ben ve benim gibiler için her daim geçerliydi bu.

O gün okulda kendimi diken üzerinde oturuyor gibi hissetmiştim fakat sen anlama diye elimden geleni yapmaya çalışıyordum.

Umarım anlamamışsındır Jungkook. Anlamadın, değil mi?

Görememek işte bu yüzden kötüydü ama belli etmemeye çalışmıştım, kırılmanı istemiyordum.

Ve zaten sürprizinle karşılaştığımda her şeyi unutmuştum bile.

Daha önce Taehyung oppa ile aynı bölümde olduğunu söylememiştin, sanırım bu gün için saklıyordun.

Jimin oppa ile birlikte, bana yardım ettikleri o günü asla unutmamıştım ve hatırlayıp tatlı-acı anılarıma tekrar gülmüştük.

Jimin oppayı sorduğumda, bir dans Akademisine gittiğini fakat her gün görüştüklerini, ayrıca bana çok selamı olduğunu söylemişti.

Ayrıca, benim de güzelleştiğimi söylemişti ve sanırım tamamen iyi hissediyordum.

Fakat aklıma takılan şey, biz okulda ilerlerken fısıltıların neden çıktığıydı.

Eğer ben güzelsem, insanların fısıltılarının nedeni başka bir şey olmalıydı..

Yine de üzerinde çok fazla durmamaya çalışıp bunu daha sonra sana sormayı planlayarak sohbete dahil olup size katıldım.

Her şey o kadar güzeldi ki, Taehyung oppanın davranışları ve konuşmasından dolayı uzun zaman sonra ilk defa normal bir insanmışım gibi hissetmiştim.

Taa ki tanıdığım o konuşma tarzıyla, yanımızda beliren bir kız sesi duyana kadar.

Neden mutluklar bu kadar kısa sürüyordu ki?