Rewrite the stars. - voltooid

1 | haar prachtig bruine ogen

{Scott}
Ik loop door ons huis. We hebben een erg groot huis en een aantal bediendes. Ik kom mijn moeder tegen en begroet haar: 'Hallo moeder.' Zeg ik beleefd. 'Hallo zoom.' Reageert ze en ze glimlacht. 'Ga je mee naar het dorp? Ik moet nog wat spullen ophalen voor je vader.' Zegt ze dan. 'Ja is goed.' Zeg ik. We stappen in de koets het is ongeveer een kleine 10 minuten rijden.

Na een tijdje stap ik uit en help mijn moeder uit de koetst. We lopen langs de markt en iedereen kijkt ons aan. Vol bewondering zien we iedereen kijk. 'Hoofd omhoog mijn jongen.' Zegt mijn moeder als ze ziet dat ik mijn ogen heb neergeslagen. Ik steek mijn kin omhoog. Opeens lopen we langs een plek waar kranten worden verkocht. Ik zie een meisje. Prachtig. Prachtige bruine krullen met een tintje. Haar bruine ogen glinsteren in het daglicht. Ze verkoopt kranten, met een andere jongen waarvan ik denk dat hij haar broer is. Ik knik naar mijn moeder en loop naar het meisje. Ze kijkt me geschrokken aan. En vraagt zachtjes: 'wilt u een krantje?' 'Ja graag.' Antwoord ik haar. Ik overhandig haar de munten en houd haar hand voor een moment vast. Snel trekt ze hem terug. 'U moet maar met uw moeder mee gaan, u hoort hier niet.' Zegt ze dan. Ik kijk haar verbaasd aan. 'U hoort bij de rijke lui die alles hebben en rustig hun leventje lijden. Terwijl wij hartstikke hard werken en waarna mijn broer en ik nog dansen in een show met allemaal arme mensen. Alleen om wat extra te verdienen en rond te komen.' Sist ze. Ze overhandigt mij de krant, draait zich om en gaat verder met verkopen.

Ik loop terug naar mijn moeder en wijs voorzichtig naar het meisje. 'Weet u wie dat is?' Vraag ik. 'Volgens mij is dat Emily ze danst volgensmij met haar broer en wat andere arme mensen in een show een echte schande.' Ik sla mijn ogen neer. Ze was prachtig. Buitengewoon.

Al snel staan mijn moeder en ik in een winkeltje. Het is klein. Maar niet echt bijzonder. Na een tijdje stappen we weer in de koets naar huis.

{Emily}

Ik sta wat kranten te verkopen wanneer ik me omdraai en in twee felblauwe ogen kijk. Als ik beter kijk zie ik dat hij de zoon is van de twee rijkste personen uit het dorp. Ik kijk op en vraag of hij een krant wilt kopen. Hij antwoord met 'Ja, graag.' Zo beleefd. Maar dan zie ik zijn moeder misselijk naar me kijken. Ik zeg dat hij beter weg kan gaan waarna hij me verbaasd aankijkt. Ik overhandig hem de krant en doe alsof ik geen interesse heb in hem. Ik draai me om en ga verder met verkopen.

Mijn broer en ik zitten in een soort dansshow. Beheerd door een man die uit een arm gezin komt. Het is een succes alleen denken de rijke mensen daar anders over. We slapen met zijn allen in een tent een stukje verderop van het gebouw waar de show plaatsvind. Dit is ons thuis. Hier is onze familie en hier horen wij te zijn. We oefenen hier ook altijd ik voel me fijn hier.

{Scott}

Waarneer ik bij ons huis aankom haast ik me meteen naar onze bibliotheek. Ik vraag aan een van de bediendes: 'Kent u een dansshow in het dorp?' Waarop de vrouw reageerd: 'Ja, het schijnt geweldig te zijn maar de mensen van uw klasse vinden het een schande.' 'Weet u waar het is?' Vraag ik daarna. 'Ja het vind zich plaats in een gebouw om de hoek bij de markt waar ze fruit verkopen.' Reageert de bediende. Ik bedank haar vriendelijk.

Ik stal mijn paard uit en rijd naar het dorp. Misschien hangen er posters voor wanneer de show is. Ik zou haar zo graag terug willen zien. Ik blijf maar rijden tot ik aankom en een poster tref.
________________________________
Wow, het eerste hoofdstuk. Ik heb het gevoel dat het verhaal iets te veel afdwaalt naar het verhaal van the greatest shownan, hier komt nog wel veranderingen in. Ook al zal je zien dat er ook een aantal grote oveenkomsten zijn en ook een aantal juist niet. Ik probeer 1/2 x peer week te uploaden op dit verhaal omdat ik erg druk ben met Spaanse geheimen
Hopelijk vonden jullie het leuk!

Liefs, Janne