Rewrite the stars. - voltooid

13 | de broer.

{Scott}

Ik loop naar Emily en pak haar hand. 'Vandaag ga je eindelijk mijn broer ontmoeten!' Zegt ze blij. Ik glimlach. 'Je kan trouwens ook gelijk iedereen ontmoeten, veel handiger!' Zegt ze dan. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Weet je zeker dat je dat wilt?' Vraag ik haar. 'Ja, heel zeker.' Zegt ze dan en ze kijkt me serieus aan. Ik glimlach. 'Oké, dan.'

Even later staan we voor de deur van het huisje, waar iedereen zich bevindt. Het is erg klein. Hoewel er heel veel mensen in leven. Het is daarintegen wel best mooi.

Even later stappen we de deur binnen. Dan begint Emily met praten. 'Jongens, ik wil jullie voorstellen aan Scott.' Zegt Emily dan. Ik voel meerdere blikken op me branden. Ook een aantal grote ogen. 'Is dat je vriendje? Je hebt nooit verteld dat hij zo rijk is.' Hoor ik een jongens stem roepen. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. 'Pff hij mag hier niet eens zijn van zijn papa en mama.' Hoor ik dan iemand zeggen. 'Jongens doe eens normaal. Hij heeft zojuist zijn gezin opgegeven om met mij te kunnen zijn.' Zegt Emily dan. Ik voel dat ze haar hand op mijn rug legt. 'Ik zweer dat ik goed voor haar zal zijn.' Zeg ik dan. Ik zie veel hoofden knikken. Dan loop ik alle personen langs en schud ze de hand. Ze lijken me aardig

Dan even later sta ik met de broer van Emily te praten. Echt een aardige gozer.

{Emily}

Een jaar later.

Ik zit op Scott zijn bed. Zijn ouders zijn ergens in een van hun huizen buiten het dorp. Het is erg koud binnen en ik heb kippenvel. Hij ziet het en komt achter me staan, hij wrijft met zijn armen over mijn armen heen. Even later loopt hij naar zijn kast, hij pakt een grote trui, en gooit hem naar mij. Ik kijk hem dankbaar aan en trek het kledingstuk over mijn hoofd. 'Dankjewel.' Zeg ik dan. 'Hoe gaan we het met je ouders doen?' Vraag ik dan. Opeens staart hij een tijd vooruit. 'Ik heb een perfect idee.' Zegt hij dan. Ik kijk hem vragend aan. 'Vertel.' Zeg ik. 'Wij hebben een dubbel huis. Net aan de rand van het dorp. Het staat op mijn naam. Een huis, met een anderhuis er aanvast, en middenin een grote zaal. We zouden er kunnen gaan wonen, maar niet alleen maar met alle mensen van de dansshow.' Zegt hij dan. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Is dat wel zo'n goed idee?' Vraag ik. 'Het zou zelfs idiaal zijn.' Zegt hij. 'Het heeft een prachtige tuin, we zouden een eetzaal, gezamelijke woonkamer, trainingszaal en zelfs een showzaal kunnen maken. En dan in het andere huis, genoeg kamers voor iedereen.' 'Het zou me heel leuk lijken. Maar ik weet niet of iedereen uit de groep dat zou willen.' Zeg ik dan. 'Vraag dat dan morgen.' Zegt hij en hij kijkt me enthousiast aan. 'Is goed.' Zeg ik, en ik druk een kus op zijn lippen.

We zitten samen op een kleedje in de tuin en genieten van het uitzicht. Er staat een hele lunch voor ons op het kleed. Ik pak een aardbij en eet hem op. 'Wil je blijven slapen.' Vraagt Scott dan uit het niets. 'Ja hoor.' Zeg ik dan. Ik rust mijn hoofd op zijn borst en luister naar zijn hartag. 'Scott. Vind je het niet lastig met je ouders en je reputatie en al dat gedoe. En waarom ben je bereid om alles op te geven om met mij te zijn.' Vraag ik dan. Ookal is het niet dat we elkaar pas net kennen, want we kennen elkaar nu ongeveer anderhalf jaar. 'Omdat je iets met me doet, en ik kan niet zonder.' Zegt hij. Ik glimlach. En ik kom met mijn hoofd dichter bij de zijne. Ik pak een aardbij uit het bakje en net op het moment dat hij me wilt zoenen, duw ik de aardbij in zijn mond. Hij moet lachen. 'Waar was dat nou weer voor nodig?' Vraagt hij. 'Gewoon, voor de leuk.' Zeg ik en ik grinnink.

Het is laat en ik lig langs Scott, hij snurkt. Zijn bed is zacht. Na een tijdje val ik dan uiteindelijk ook in slaap.

Ik word wakker van de ochtendzon en kijk verbaasd naast me. Scott ligt er niet.

________________________________
Nieuw deel, hope you like it.

Liefs, Janne