Rewrite the stars. - voltooid

21 | een ziekte

{Emily}

Weer voel ik me niet goed. En duizelig. Dit keer heb ik geen flashback. Maar een aantal secondes lig ik weer op de vloer.

Volgensmij ben ik dit keer wel lang buiten bewust zijn geweest. En weer hangt Scott boven me. 'Emily dit is echt niet goed.' Zegt hij. Ik knik. 'We gaan dit na laten kijken dadelijk is het iets ernstigs.' Ik knik weer.

En twee uur later zitten we bij de dokter. 'Waar heeft u precies last van mevrouw?' Vaagt de man vriendelijk. 'Ik ben de laatstetijd erg misselijk en heb ook erg veel last van mijn hoofd. Daarbij ben ik ook een aantal keer flauwgevallen.' 'Dat klinkt niet al te best. Ik denk dat ik even wat testjes ga doen, bent u daar oké mee?' Vraagt de dokter. Ik knik.

'Laten we beginnen met uw bloeddruk.' Hij doet een bandje om mijn arm en het zwelt helemaal op. Na een tijdje schijnt het voldoende te zijn. Hij verwijdert het bandje van mijn arm. 'Dat ziet er goed uit.' Zegt hij en een opgeluchte zucht verlaat mijn mond.

'Dan gaan we verder met uw hartslag.' Ik knik nogmaals. Hij meet mijn hartslag op. 'Uw hartslag is iets te hoog maar dat hoeft niet persee een probleem te zijn.'

'Als laatste gaan we uw bloed afnemen en laten controleren de uitslag hiervan kan u over precies een week komen ophalen. Ik knik. Het is net drie dagen voor de uitvoering. 'Hij prikt met een spuit in mijn huid en neemt bloed af.'

Al snel zijn we weer thuis. 'Ik hoop zo dat het niks ernstigs is.' Zeg ik tegen Scott. Hij legt een hand op mijn been. 'Ik hoop het ook.' Zegt hij dan. Ik ga tegen hem aan liggen. Hij gaat met zijn vingertoppen door mijn haar. Het ligt fijn zo. Dan word ons moment verstoord door iemand die op de deur klopt. 'Kom! We spelen een potje never have i ever!' Hoor ik Amy gillen. 'Zullen we meedoen?' Vraagt Scott. Ik knik.

Al snel zitten we met de hele groep rond de tafel. 'Never have i ever gestolen.' zegt Romae dan. Ik drink heel sneaky een slokje van mijn drinken. 'Wat heb je gestolen.' Vraagt Amy dan. 'Eten.' Zeg ik en iedereen begint te lachen. 'Never have i ever contact gehad met een ander persoon toen ik een relatie had.' Weer probeer ik heel sneaky te drinken maar Scott merkt het op. Hij kijkt me vragend aan en ik geef hem een 'sorry' blik. Hij geeft mee een sein dat ik hem moet volgen en dat doe ik ook.

Even later staan we in een hal. 'Met wie? Met wie heb je contact gehad?' Vraagt hij meteen. 'Nou voordat ik jou echt kende, was ik een beetje bezig met Mika een jongen uit mijn dorp. Ik sprak hem vaak en we hebben ook wel eens gezoend. Ook toen ik met jou was.' Ik knijp mijn ogen dicht voor zijn reactie zijn mond staat open als ik mijn ogen weer open doe. 'Niet te geloven.' Zegt hij. 'Maar het was niet toen je me officieel gevraagd had daarvoor nog.' Hij kijkt iets opgeluchter. 'Hoelang, hoelang vanaf toen wij bezig waren?' Vraagt hij. 'Ik denk 3 weken. Maar toen heb ik gezegd dat im jou leuk vond.' Zeg ik. Uit het niets springen er tranen in mijn ogen en rolt we wen van mijn wang. 'Hey, daar hoef je niet om te huilen. Ik houd nog steeds van je. En ik begrijp het wel we kenden elkaar niet en het was ingewikkeld.' Zegt hij en hij slaat zijn armen om me heen. Ik kijk op en glimlach door mijn tranen heen. Hij veegt mijn tranen weg met zijn duim. Ik zou voor altijd in zijn armen willen zijn. Een heerlijk veilig gevoel. 'Wil je terug naar de rest of liever naar je kamer?' Vraagt hij. 'Ik ga denk ik slapen ik ben moe.' Zeg ik. Scott knikt begrijpend. Ik loop terug naar de tafel waar iedereen zit en zeg ze weltrusten. Scott blijft daar aangezien hij het wel gezellig had en ik loop naar de kamer.

Ik kleed me om, poets mijn tanden en kruip in mijn bed. En al snel val ik in slaap.

________________________________
Wie had dit nu verwacht van Emily? En wat zullen de resultaten van de dokter zijn? Je leest het snel!

Liefs, Janne