10 arkadaş. Her biri onar dakika içerisinde ölecek ve bulundukları yerden sadece biri canlı çıkabilecek. Ölüm Oyunu'na hoş geldiniz.
Korku #1 - Bilim Kurgu #29
3 Haziran 2018 • 8 Aralık 2018
Kapak Tasarımı: @_moonnlightt_
İp ucunun cevabı: Bir önceki bölümün son kısmında anahtarın, beşinci kurbanın kana bulanmış olan parmaklarının arasından düştüğü detayı verilmişti.
Amy, Martin ve David; yaralı arkadaşları Lucy ile doğrudan temasta bulunduğu için hepsinin eli kanlıydı. Jack'in ellerini saklama sebebi ise ellerinin kanlı olmasıydı (bu bölümde söylenecek). Bu nedenle Pamela ölemezdi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Elleri titreyerek bir vurduğu kişiye bir de tuttuğu çekice bakmasının ardından çığlığı basıverdi. Kanla kaplı çekici bir tarafa fırlatıp yere yığılan oyuncunun bedeninden uzaklaşmaya çalışırken sendelemiş ve kalçasının üzerine düşmüştü.
Arkadaşlarının dehşet dolu bakışlarını üzerinde hissediyordu. Yapmaması gereken bir şey yapmış, oyunun ilerleyen dakikalarındaki süreci hakkında ne gibi bir değişime sebep olacağını tahmin edemediği bir cinayet işlemişti.
Yere düştüğü anda canını incitmemek için zeminden destek aldığı ellerini hareket ettirmek istemiyor, başını dahi kaldırıp kendisini suçlayan bakışlarla karşı karşıya gelmeye cesaret edemiyordu.
Onlara bunu neden yaptığını açıklayamazdı çünkü sebebini kendisi de bilmiyordu. Tek bildiği, öldürmek istediği ve öldürdüğü oyuncuların farklı olmasıydı.
Çekici eline aldığı sırada aklında yalnızca bir kişi vardı: Jack. Aslına bakılırsa onu öldürmeyi hedeflememişti, yalnızca susmasını istemişti. Ancak o konuşmaya devam ettikçe elinde tuttuğu çekici daha da sıkı bir şekilde kavrarken aklından onun ismi geçiyor, kafasının içinde onun sesi yankılanıyordu.
Gözü karardığı anda savurduğu çekicin o korku dolu saniyelerin sonrasında bir cinayet silahına evrileceği ise asla tahmin etmeyeceği bir gelişmeydi. Arkadaşlarından birinin katili olmayı da kendine asla yedirememişti.
Bağrışmaların odada yankılandığını duyabiliyordu ancak kelimeleri seçemiyordu çünkü tuhaf bir şekilde kendi nefes alışı kulağına daha şiddetli geliyordu. Bu nedenle etrafında neler olduğunu anlayabilmek için her tarafı bulanık gören gözlerinden yardım almalıydı.
Karşısında tanıdık bir yüz vardı, yanaklarının üzerinde gezinen parmakların ve tıpkı diğerleri gibi kendisine doğrultulan o dehşet dolu bakışların sahibiydi aynı zamanda. Anlamakta zorlandığı kelimeler haykırıyordu ve Lucy, yalnızca onun ses tonundan bile kendisi için endişelendiğini fark etmişti.
Toparlanması ve ona, endişelenmesini gerektiren bir durum olmadığını söylemeliydi ancak göz kapakları kapanmakta epey dirençliydi.
Kulakları için ise aynı şey söylenemezdi, odada yankılanan "İğrenç yaratık!" lafını duyduğunda sanki bu sıfatın kendisine yakıştırıldığını sezmişçesine doğruldu. Ayılmaya çalışır gibi gözlerini kırpıştırdı ve soluk alışını yavaşlatmak için birkaç saniyeliğine derin nefesler aldı.
