Stop!

51💔

Μετά από λίγο φτάσαμε στο νοσοκομείο...

Μ: Ο Μαρτινους;

Κ: Μεσα είναι... Περιμένουμε να βγει η νοσοκόμα...

Τότε η νοσοκόμα βγήκε...

Ν: Έχει χάσει τις αισθήσεις του...

Κ: Δηλαδή;

Ν: Περιμένουμε να ξυπνήσει...

Κ: Είναι καλά; Έχει κάτι;

Ν: Εεε... Δεν είναι κάτι το ανυσηχειτικο!!! Μεθαυριο μπορεί να παρει εξιτήριο!

Κ: Ωραία ευχαριστουμε!

Περιμέναμε μια ώρα... Και μετά άκουσα το όνομα μου από το δωμάτιο του Τίνους... 

Άνοιξα την πορτα και μπήκα μεσα!

Τ: Λ-Λορι! Μωράκι μου!

Τα μάτια του ήταν κλειστά, το μόνο που έλεγε ήταν το όνομα μου... 

Ε: Εδω είμαι Μαρτινους!

Πήγα καντα του και του επιασα το χερι!

Δεν είχε ξυπνησει... Απλά που και που έλεγε το όνομα μου... Μόνο αυτό... 

Ε: Μαρτινους?!

Τ: Λόρι!

Σιγά σιγά άρχισε να ανοίγει τα μάτια του...

Τ: Πεταλουδίτσα μου σε άγγιξε ο μαλακας ο Herr ετσι;

Ε: Ν-ν-ναι...

Τ: Συγνώμη που δεν ημουν δίπλα σου να σε προστατέψω...

Ε: Μην κατηγορείς τον εαυτό σου...

Του χαιδεψα το χέρι... Υπήρχε μια σιωπή για λίγο...

Ε: Γιατί τον χτυπήσεις ρε; Κοίτα τώρα τι έπαθες... 

Ειπα και ακουμπησα τα δάχτυλα μου στα σκισμένα χείλη του...

Έκλεισε τα μάτια του και φίλησε τα δάχτυλα μου...

Τότε μαζευτηκα...

Τ: Το έκανα γιατί σ'αγαπώ! Γιατί εκείνος ο μαλακας σε έκανε να πονεσεις...

Ε: Ρε Μαρτινους αφου αυτό μεταξυ μας δεν θα βγει κάπου... Γιατί συνεχίζεις να προσπαθεις;

Τ: Σε αγαπάω παρα πολυ ρε καρδιά μου! Και θέλω τα χείλη μου στο σωμα σου ξανά!

Μου έπιασε το χέρι και το ακουμπησε στο στήθος του, πανω απο την καρδιά του!

Τ: Η καρδιά μου, την νιώθεις; Σου ανήκει! Τα χείλη μου, τα αισθάνεσαι; Και αυτά μόνο για εσενα υπάρχουν! Μόνο εσυ τα νιώθεις! Καμιά αλλη! Είμαι μόνο δικός σου!

Ε: Μαρτινους σε παρακαλω...

Τ: Εγώ σε παρακαλω! Φίλησε με, μόνο τα χειλάκια σου να νιώσω!

Ε: Μαρτινους... Δεν είναι σωστό... 

Τ: Το ξερω αλλά... Δεν με νοιαζει! Η ανάσα σου είναι το οξυγόνο μου, τα χείλη σου η πιο τέλεια αίσθηση! Εσυ, ο λόγος που ζω!

Με τράβηξε κοντά του και ήρθαμε σε απόσταση αναπνοής...

Ε: Είσαι σίγουρος; Αν το μάθει ο Μάρκους...

Τ: Δεν θα το μαθει!

Με φιλησε! Ένωσε τα χείλη μας και κινουσε τα δικά του πολυ αργά πανω στα δικά μου... Τα χείλη του ήταν υγρά και έτσι το φιλί έγινε πιο ωραιο!

Τ: Δεν μπορώ να σε ξεπεράσω...

Με ξανά φίλησε...

Ε: Ουτε εγώ αλλά προσπαθω! Πρέπει Τίνους!

Τ: Καλά...

Ν: Πρέπει να βγείτε έξω...

Ε: Ναι τωρα!

Πήγα στην πορτα αλλά ο Τίνους με σταμάτησε...

Τ: Σε ευχαριστώ!

Του χαμογελασα και βγήκα εξω...

Κ: Τι έγινε;

Ε: Ξυπνησε!

Κ: Αχ ωραία!

Ε: Ναι!

-Μετα απο δυο μερες-

Μ: Ξυπνα μάτια μου!

Με φίλησε στον ωμο!

Ε: Μμμμμ Καλημέρα!

Μ: Καλημερα μωράκι μου!

Με φίλησε!

Μ: Πρέπει να γυρίσω στο Τρουφορς αυριο... 

Ε: Οχι μωρό μου!

Τον φιλησα στον λαιμο!

Μ: Εσυ τι θα κάνεις; Ο Herr δεν θα σε ξανά ενοχλήσει! Θες να γυρίσεις και εσυ;

Ε: Λες ε;

Μ: Ναιπ!

Ε: Καλά... Πάω αν το πω στην Κοριν! 

Κατεβηκα κάτω! 

Ε: Κοριιιιιιιν;

Κ: Ναι;

Ε: Να... Εγώ... Λέω να γυρίσω Τρουφορς!

Κ: Μα... Εγώ;

Ε: Μπορείς να μένεις εδώ! 

Κ: Αληθειααααα; Ευχαριστώ πολύ!

Με αγκάλιασε!