XV. A Goodbye to Paradise

1.3K 19 0
                                    


"Y-you're a w-what? A soul? So you mean y-you're dead? Pinagloloko mo ba ako?"

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Y-you're a w-what? A soul? So you mean y-you're dead? Pinagloloko mo ba ako?"

What he had just said left me speechless. A revelation that completely baffled me. For a split second, I thought he was just trolling around. Knowing this guy, he likes to tell a joke with a serious face. After staring at each other for several seconds, I realized he was actually serious.

"Ang lakas ata ng tama mo. " wala sa sariling bulalas ko. Ang hirap kasing paniwalaan eh. 

"Sollace, I'm dead serious. Isa nga akong kaluluwa! "

"S-siguro nakainom ka lang. Don't worry, mawawala rin 'yan buka—"

"Hindi nga ako lasing! Ba't ba ayaw mo maniwala sakin? Mukha ba akong nagbibiro ngayon?" 

"Oo? " sarcastic kong sagot. 

Napabuntong-hininga siya habang nakapameywang. Bente minutos na ata kaming nagbabangayan dahil ayaw ko pa rin maniwala sa mga pinagsasabe niya. Kahit sino naman sigurong tao, hindi maniniwala eh. Just imagine someone you've quite known suddenly revealing they're a ghost. Would you believe it?

"Look, " 

"I'll prove to you that I'm a soul. " aniya.

Muli siyang napahinga ng malalim. Hinayaan ko lamang siya magpaliwanag. "Like what I said earlier, I'm a trapped soul to be exact. I've been trapped in this place for God knows how long. That's why . . . . I need your help. " sa huling bahagi ng sinabe niya, mas nadagdagan ang stress na nakaipon sa sintido ko.

"Hold on! Need my help? " sabay turo ko sa sarili.

Tumango siya ng dahan-dahan.

"So you're actually dead right now? As in dead—like dead? " 

"Oh my gosh. " ginulo niya ang buhok. 

Bigla na lamang siya nawala na parang bula sa mismong harapan ko katulad nung ginawa niya dati. Tas makaraan ang ilang segundo, lumitaw siya pabalik. He just . . . disappeared and reappeared. I don't know h-how. 

"See? Are you gonna believe me now? "

Ngayon lang nag sink-in sa isipan ko ang nangyare. Nagsitayuan ang balahibo ko at dahan-dahang bumilis ang pagtibok ng aking puso. 

I can't believe it.

I've been talking to a ghost all this time?!

Now I understand why he doesn't want me to touch him.

Magpapakawala na sana ako ng napakalakas na tili ngunit kaagad siyang sumenyas na tumahimik ako. My mouth is swung open but there's no scream coming out.

"I know, I know. It's scary. Nakakatakot kasi nakikipag-usap ka sa isang multo sa gitna ng madilim na kagubatan but trust me, I'm not gonna do anything bad to you, human. " He step a little bit closer to me but I step back cautiously.

The Paradise of Eternal SorrowWhere stories live. Discover now