Jimin ျဖည္းျဖည္းခ်င္းမ်က္လံုးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္သူၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လဲေနခဲ့သည္မွာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲသူမသိ
" ဟ-ဟင္ ငါမေသေသးဘူး "
သတိရရခ်င္းေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လဲဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ ..
လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္ပစ္ ႀကိဳးတုတ္လဲခံထားရသည္
ထိုင္ဖို႔ထဖို႔မလြယ္ကူေပ ..
သို႔ေသာ္လဲ သူဒီေနရာကထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားမွရမွာကိုး
အတတ္ႏိုင္ဆံုး အားကုန္သံုးၿပီးထထိုင္လိုက္သည္
ေသခ်ာထထိုင္လိုက္ေတာ့မွ ေဘးမွာသူ႔ကိုမိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္လံုးတစ္စံု ..
ထိုလူသည္ ထိုင္ခံုေပၚတြင္က်နစြာထိုင္ေနၿပီး Jimin
ကိုၾကည့္ေနသည္သူသည္လည္း ထိုလူအား ျပဴးၿပီး
ေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္
" ငါ့မ်က္ႏွာမွာ မင္းစိတ္ဝင္စားစရာမ်ားရွိေနလို႔လား? "
ထိုအသံ ထိုအသံကိုသူမွတ္မိသည္ ..
အဲ့လူအသံၾကားေတာ့မွညက ကိစၥမ်ားကိုသတိရသြားကာေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္ေနာက္ဆုတ္ရန္
ႀကိဳးစားသည္
" ေအာ္ ...သနားစရာ "
Yoongi ေအးစက္စြာျပံဳးလိုက္ကာမတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္
" ကၽြန္ေတာ့္ကိုမသတ္ပါနဲ႔ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူ႔ကိုမွျပန္မေျပာပါဘူး "
" မင္းကဘာေတြၾကားလိုက္တာလဲ ? "
သူ၏ေအးစက္ေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္
Jimin ကိုၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္သည္ ...
" ဗ်ာ .. ဘာမွမၾကားပါဘူး တစ္ကယ္ပါ ကၽြန္ေတာ္
က်ိန္ရဲပါတယ္ "
" ဟား .. မင္းကငါ့ကို ေxာက္႐ူးမ်ားမွတ္ေနလား? "
" တစ္-တစ္ကယ္ပါဗ်ာ ဘာမွမၾကားပါဘူး "
Jimin တုန္ယင္ကာေျပာမိသည္
" မင္းအဲ့ဒီနားမွာရွိေနတာ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာတယ္
မင္းကိုငါ သတိမထားမိဘူးထင္ေနတာလား ?
မင္းလမ္းၾကားထဲကို စဝင္လာကတည္းကျမင္ေနတာ ရွင္းလား? "
Yoongi ထိုသို႔ေျပာလိုက္ၿပီး အိပ္ကပ္ထဲတြင္ရွိေသာ
ဓါးေလးကိုအျပင္သို႔ထုတ္လိုက္သည္ ..
YOU ARE READING
Insane : Erased | Season 1 • Completed
Fanfictionဘာလို႔ကိုယ့္လိုလူကိုမွ ခ်စ္ရတာလဲ Min-ah ကိုယ့္ဘဝႀကီးတစ္ခုလံုး မင္းမရွိလို႔အသက္မဲ့ေနရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ္မရွိလို႔မင္းဘဝႀကီးမထိခိုက္ဘူးဆိုရင္ မင္းဘဝႀကီးထဲကေနကိုယ္ရဲရဲႀကီးထြက္သြားေပးမယ္ .. • Min Yoongi • ကၽြန္ေတာ့္ဘဝမွာ Hyung က အေရးအပါဆံုးလူဆိုတာကို...
