De Missie

H 6.

Ik schrik wakker. Mijn hoofd rust op Boris zijn schouder, en mijn benen liggen over Koen heen. Dan hoor ik een geluid van de ingang komen. Ik sta snel op. We hebben allemaal onze jurken en pakken nog aan. Ik heb ook nog steeds hakken aan. Ik loop snel naar de ingang toe. Er staan twee mensen. Een jongen en een meisje. Het lijkt wel ofdat ze ruzie hebben. Maar ze praten te zacht om af te luisteren. Ze lopen verder naar binnen toe. Ik loop snel terug naar de andere en maak ze wakker. "Er zijn 2 mensen hier". Iedereen staat meteen op. Luuk loopt naar Emily toe. Hun zijn ook steeds dichter naar elkaar gegroeid.

We pakken snel onze wapens. "Sophie jij blijft hier. Luuk en Emily bewaken de deur en kijken ofdat er meer mensen komen. Koen, Alex jullie gaan met mij mee" zegt Boris. Waarom moet ik nu weer blijven. Ik kan goed vechten. Voordat ik kan tegenspreken lopen de jongens al weg. Emily blijft even staan en kijkt me aan. Als ik een keer knik loopt ze ook snel aan. Ik buk maar zodat ze me minder goed zien. Minuten gaan voorbij en ik heb nog geen geluid gehoord. Als ik net wil opstaan hoor ik iemand roepen. "Daar is iemand!". Het is een jongens stem. Maar niet een van mijn jongens. Ik sta op en loop naar de dichts bij zijnde rek toe. Er schijnt licht naar binnen maar niet genoeg om alles te kunnen zien. Ik pak mijn wapens erbij maar blijf staan. Totdat ik geschreeuw hoor. Ik loop er snel op af. Het boeit me niet meer wat Boris zegt. Hij kan dan wel de leider van ons zijn maar ik ga niet luisteren. Ik kan hier niet blijven staan terwijl er verderop geschreeuwd word. Ik moet ze helpen. 

Ze hebben Alex vast. De andere jongen houdt zijn mes tegen Alex zijn keel aan en het meisje staat schuin achter hem met haar pistool in haar handen. Boris en Koen staan voor ze met hun handen omhoog. Ze zien mij allemaal niet. Ik loop snel weer weg en haal Luuk en Emily. Ze volgen me waar ik net stond. De jongen en meisje staan met hun ruggen onze kant op. Ze weten dus niet dat er nog meer mensen zijn. Ik ga achter het rek vandaan. Koen en Boris zien me. Luuk en Emily komen ook. Ik schop het pistool uit haar handen en Luuk pakt haar vast. Ik pak mijn pistool en hou hem tegen het hoofd van de jongen aan. "Laat hem gaan!". Maar hij blijft vasthouden. "Laten jullie het echt opknappen door een meisje?". Ik kijk de jongens aan en hun knikken. Ik doe in een beweging me pistool weer in zijn houder en pak hem vast zodat Alex weg kan.

Hij maakt zich los en loopt naar achter. Dan rent hij weg. "Laat je me nu echt achter! Lafaard! Kom terug!" schreeuwt het meisje. Emily helpt Luuk met het meisje. Ik ren de andere jongen achterna. Maar Koen is sneller en heeft hem al. Die stomme hakken ook. Ze vechten met elkaar. Ik spring op de jongen zijn rug en haal hem van Koen af. Hij pakt zijn geweer en richt hem op Boris. Ik pak mijn boog en span een pijl. "Als jij schiet, schiet ik!". Boris knikt. Ik adem een keer goed in en uit en laat de pijl los. Hij komt terecht in zijn schouder. En ja hoor hij schiet. Boris bukt snel en loopt dan op hem af. Hij pakt al zijn wapens af. Ik trek mijn pijl uit zijn schouder. Hij kreunt van de pijn.

We leggen de jongen en meisje bij elkaar. Ze zitten allebei vastgebonden. Boris en Luuk overhoord hun. Ik ga alleen in een hoek zitten. Dit is de eerste keer dat we andere mensen tegen komen en dan moet ik iemand neerschieten. Dit is de eerste keer dat ik een mens heb neergeschoten. Wat nou als het niet lukte met mikken en de pijl in zijn hart kwam! Dan had ik iemand gedood. En ik weet niet ofdat ik daar mee zou kunnen leven.

Wat vinden jullie van het verhaal? XXX