De Missie

H 25.

Na minuten lang ons langzaam verschoven te hebben staan we bij de andere. Maar dan valt me iets op. "Waar is Koen?" vraag ik zacht aan Emily. Ze pakt mijn hand vast. "Hij ligt in de ziekenboeg". Het is dus verder gelopen dan we gedacht hadden. De man gaat op een tafel staan en kijkt woedend om zich heen. "Wij bieden jullie onderdak aan! Voedsel en water! En hoe worden we beloond! Door beroofd te worden! Als jullie nog een keer inbreken worden jullie gestraft! Het maakt niet uit wie het doet! Iedereen word door diegene beloond! En het is geen leuke beloning!". Alle bewakers gaan achter hem op een rijtje staan met de geweren in aanslag. "Weetje wat! We gaan het iets leuker maken!". Zijn ogen kijken zwart van zijn woede. Spuug vliegt uit zijn mond als hij praat. "Ren maar voor jullie leven! Want lang hebben jullie niet meer!". Iedereen blijft stil staan en kijkt bang om zich heen. Totdat er een geweerschot klinkt en daarna een dof geluid. Iemand is op de grond gevallen. Een plas bloed vormt zich om zijn lichaam. Sommigen rennen meteen weg. Andere blijven gillend staan niet wetend wat ze moeten doen. 

Dan klinkt er nog een alarm. Alle deuren springen op slot. Ik kijk de andere aan en ze weten al wat ik bedoel. We beginnen allemaal als gekken naar de gang te rennen. Wat meerdere mensen van plan zijn. En niet veel later klinken er nog meer geweerschoten. Ze willen iedereen dood hebben. Ze hebben dit alles opgebouwd voor niks. "Mike en Allison kunnen jullie alle deuren weer open krijgen?" vraag ik hijgend. We staan nu in de computer zaal. Ze hebben deze deur kapot gegooid dus daar hadden wij gelukkig geen moeite mee. Ze knikken en gaan allebei aan een computer zitten. Dan komen er twee mannen aangerend. Ze zijn geen bewakers. Ze kijken ons meteen vragend aan. "Wat zijn jullie aan het doen?". Michael legt snel alles uit. En de twee mannen willen meteen mee doen. "We hebben op het dak een helikopter staan. Daarmee kunnen we hiervaandaan komen" zegt de andere man dan. "Ik ben Dennis en dit is Maarten". Emily stelt ons allemaal voor. 

Het geschreeuw klinkt al zachter maar de geweerschoten blijven doorgaan. We hebben niet lang meer voordat de bewakers hier zijn en ook ons neerschieten. "Wacht. We moeten Koen ophalen. En ik moet weer naar beneden om alle systemen te verwijderen". We kunnen wel vluchten. Maar ze zullen door blijven gaan met wat ze nu doen. We moeten daarom alles vernietigen. Zodat ze niet meer door kunnen gaan. Zodat ze nooit zo ver komen dat die wezens ze voorledig gehoorzamen. En niet veel later komt er een discussie. Maar gelukkig staat Emily aan mijn kant en begint te gillen dat iedereen zijn kop moet houden. "Sophie, jij gaat naar beneden met Michael en Thomas. Thomas denk je dat je het systeem kan hacken en verwijderen?". Hij knikt en komt langs me staan. "Ik ga wel met ze mee" zegt Dennis en komt ook bij ons staan. Boris kijkt me streng aan. Het liefst wil hij met me mee gaan. Maar dat kan nu niet. Ze hebben hem hier nodig. "Ik ga wel met Alex en Levi naar koen toe. Luuk jij en Emily blijven hier bij Allison en Mike" zegt Boris dan. 

"De deur van het trappenhuis is open. Jullie kunnen al gaan. We proberen zo snel mogelijk de andere deuren open te krijgen". We knikken en beginnen te rennen. Onderweg zien we veel kinderen bloedend op de grond liggen. De ene zijn op slag dood. De andere gaan een pijnlijke dood tegemoet. Ik sla mijn ogen neer en ren weer snel verder. De neiging om ze te gaan helpen is groot. Maar we moeten nu eerst aan onszelf denken. Sommige kinderen die nog leven proberen terug te vechten. De bewakers hebben het er moeilijk mee. We rennen snel de trappen af naar beneden. De bewusteloze bewaker, die niet meer zo bewusteloos is staat voor onze neus. Dennis en Michael lopen meteen op hem af en beginnen te vechten. Ik trek Thomas mee naar de deur. Die gelukkig nog open staat. Hij kijkt vol walging de kamer rond. Dan ziet hij de computer staan en gaat erachter zitten. "Ik probeer zo snel mogelijk". Ik knik. Ondertussen gooi ik nog wat dingen kapot. 

Dan klinkt er boven ons een grote knal. En dan nog een. Het gebouw begint te trillen. Michael komt hijgend binnen gelopen. Hij kijkt geschrokken naar het gebeuren maar loopt al snel door gevolgd door Dennis. "Het gaat boven goed mis. We moeten opschieten". "Het is bijna geladen". 62% verwijderd. 74% verwijderd. 85% verwijderd. 99%.... Eindelijk schiet hij op 100%. Het systeem is vernietigd. De computer begint opeens te roken en niet veel later komt er een kleine ontploffing. We kijken er vragend naar maar kunnen er niet veel langer over nadenken. We moeten snel weg. 

We rennen snel weer naar boven toe. Als we langs de kantine moeten rennen zien we al snel wat er gebeurd is. De kinderen hebben granaten gebruikt. Waardoor er nu allemaal gaten in de muur zitten. Ze zijn nog volop aan het vechten. We rennen snel naar de computer kamer. Maar tot onze verbazing is die leeg. "Ze zijn vast al naar boven gegaan" zegt Dennis. We knikken maar en willen weer weg lopen. Maar ik word onderuit getrapt en val met een klap op de grond. Michael begint meteen met vechten. En niet veel later Dennis en Thomas ook. Ik sta snel op en begin ook met een bewaker te vechten. 

Het einde komt aan zicht. Zullen ze er levend uitkomen? Wat vinden jullie van het verhaal? XX