In his arms (BOOK 3, COMPLETED)

Chapter 7

Ziah's POV:)
It's been a long day yesterday at ngayon kagigising ko lang. Pagod pa rin ako pero kailangan ko nang gumawa nang mga bagay ngayon. Tumayo ako mula sa kama ko at binuksan ang mga kurtina ko.

Bumaba na ako nang hagdan at may nakita naman akong naluluto sa kitchen. Narinig niya ako kaya bigla siyang humarap sa akin. Siya ang nagligtas sa akin at nagpapasalamat ako kasi palagi siyang nandyan.

"Good morning, how was your sleep?" Tanong ni Damon

Yes, si Damon ang nagligtas sa akin. He's the one who saved me despite being on an accident himself. I actually expected that I would die on the spot. I didn't expect this. We're still best friends nothing more and nothing less.

"It was fine but I need to do something today. Mamaya ko na lang kakainin yang niluto mo, okay? Thank you though!" Sabi ko at binigyan siya nang isang maliit na ngiti

Bumaba ako dahil kailangan kong kuhanin yung cake na binili ko para kay Kit. Tinext ko siya kahapon pero hindi niya pa ako kilala sa text dahil bagong number ko yung gamit ko na pang text sa kanya.

Kit *iMessage*
Ziah [ Hi! ]
Seen

Ziah [ Nakikita kong sine-seen mo lang ang mga messages ko. ]
Seen

Ziah [ Magreply ka nga. Kilala mo ba si Ziah? ]

Kit [ Paano mo siya nakilala? Sino ka? ]

Ziah [ Wow. Nagreply ka nga. ]

Kit [ Answer my question. ]

Ziah [ Gusto mo talagang malaman? ]

Kit [ Tatanungin ko ba kung hindi? ]

Ziah [ Meet me later sa Purple Cafe. ]
Seen

Ziah [ I'll see you there, 8PM. ]
Seen

Hindi ko naman talaga alam kung pupunta ba talaga siya e pero it won't hurt naman if I try diba? Wala namang masama kung susubukan ko. Mamaya pumunta pala siya. I have known Kit for a very long time and I know na hindi siya palaging nagtitiwala sa mga tao na nagte-text lang sa kanya.

Bago ako pumunta sa cafe mamayang 8PM, nag text na rin ako kay Jin. Gusto kong sabihin sa kanya ang totoo, deserve niyang malaman ang totoo. Mas madali pang makausap si Jin sa text kaysa kay Kit dahil mas sigurado ka kapag si Jin ang kausap mo. Sasabihin niya sayo kung may balak ba siyang magpunta.

Jin
Ziah [ Hi! ]

Jin [ ? ]

Ziah [ Wow! Famous. Question mark lang nirereply. ]

Jin [ Anong kailangan mo? ]

Ziah [ Ikaw! ]

Jin [ Woah there! Stop flirting with me. I wanna stay single. ]

Ziah [ Dami mong alam, don't worry. Hindi din kita gusto no. ]

Jin [ Anong kailangan mo sa akin? ]

Ziah [ Ikaw nga! ]
Seen

Ziah [ Don't worry. Not in a romantic way naman. ]

Jin [ You scared me. ]

Ziah [ Meet me sa rooftop ng hospital. ]

Jin [ Hindi ka naman serial killer no? ]

Ziah [ Gago ka! ]

Jin [ Malay mo. ]

Ziah [ Whatever. ]

Jin [ See you there, text mate! ]
Seen

Jin [ Wow, seen. Ikaw nag message pero ikaw nang se-seen. Ayos yan. ]
Seen

Alam kong cold yan minsan pero minsan naman, medyo hindi mo maintindihan ang mood niya. Bipolar e. Joke. Sana hindi siya magalit sa akin.

Kinakabahan ako ngayong araw. Hindi ko kasi alam kung anong magiging reaction nila, I don't know if they're going to be mad or something worse. Baka nga hindi na nila ako kausapin e, kapag nalaman nilang buhay ako. It's been 2 years at ngayon, ngayon ko lang din nalaman na buhay ako. After waking up from a coma.

Umakyat na ako nang kwarto ko at ginawa ko ang mga daily routines ko. Pupunta na ako nang hospital para kitain si Jin. Kinakabahan ako nang sobra. Namiss ko nang makayakap si Jin. Namiss ko na ring makipagkwentuhan sa kanya. Nandito naman si Damon para sa akin e pero iba pa rin yung nandyan si Jin.

I checked my phone and meron akong text message na galing kay Jin. Hindi ko pala nasabi sa kanya kung anong oras siya pupunta doon. Plano ko kasing makasama si Jin nang matagal. As long as I can kasi kikitain ko pa si Kit afterwards. Tignan lang natin kung hindi magalit si Jin.

Jin
Jin [ Hey, what time? ]

Ziah [ Pwede ka ba ngayon? ]
Seen

Ziah [ Hey! ]
Seen

Ziah [ Bastos ka?! Hello! You bitch! ]

Jin [ I'm not a bitch! Pang babaeng aso lang yun. Hindi ako aso. ]

Ziah [ You act like a dog though. ]

Jin [ Oh, fuck you! ]

Ziah [ Pinapakain mo ba ako para murahin mo? ]

Jin [ Hindi kita kailangan pakainin para magkaroon nang karapatan murahin ka, baby. ]
Seen

Jin [ Wow! Ikaw pa talaga ang may karapatan mang seen? ]

Ziah [ Baby ampota. Baby-yakin ko yang buto mo gago! Katulad nang sinabi mo noon. Stop flirting dude. ]

Jin [ Rude much? ]
Seen

Jin [ Hoy kupal! See you. ]
Seen

Pagkatapos kong gawin ang mga daily routines ko nang mabilis dahil alam kong mabilis kumilos yun si Jin.  Hindi naman siya ganyan sa personal. He's kind of cold sa personal pero ewan ko kung anong nainom niyan at naging ganyan siya ngayon.

He acts cold to people, he doesn't even know that it was me who texted him. Siguro madami din nagbago sa kanya. Nakalipas na naman ang dalawang taon e.

Almost two years of being in a coma. Hindi ko rin inexpect na mabubuhay pa ako. It's not that I'm not thankful kay Damon dahil niligtas niya ako. It's just that ngayon ramdam ko na parang hindi ko na deserve na mabuhay. Masaya ako dahil alam kong nandyan siya para sa akin. Alam ko na kung sino ang mga taong hindi ako iiwan.

Nag book ako nang grab para makapunta sa ospital. Medyo malayo pero alam ko na deserve to ni Jin. Medyo late na din since nakita niya na ako pero gusto ko siyang yakapin ngayon.

Gusto ko din siyang makausap at makakwentuhan ulit. Kailangan ko ulit i-text si Kit para itanong kung pupunta ba siya. Ayoko naman magsayang nang pamasahe no. Medyo rude kasi si Kit pagdating sa text pag hindi kaclose pero as you can see h's approachable sa personal. Mas makulit pa nga yan kay Jin sa personal e.

Kit
Ziah [ Hi! Gusto ko lang tanungin sayo kung pupunta ka kasi kung hindi, hindi na ako magsasayang nang pamasahe. ]
Seen

Ziah [ Okay. I guess that's a no. ]

Kit [ See you, unknown. ]
Seen

Girl. Bakit ang cold niya naman ngayon? Hindi ako sanay. Bahala na nga. Kaya natin to. Palaban ako e. Joke. Malapit lang naman yung cafe sa hospital e.

——— TO BE CONTINUED ———
hi!
i hope that you enjoyed reading this chapter!

thanks,
X