Cunning Child | Jikook

6.Bölüm: "Gurur duyduğun biri olmak istiyorum."

6.Bölüm

Jungkook, 7 yaşında

"Daha sert."

Kum torbasına inen güçsüz bir yumruk.

"Sana daha sert vur dedim!" Diye bağırdı Jimin.

"Elimden geleni yapıyorum!" Diye karşılık verdi Jungkook.

Antrenman odasına giren Taehyung, küçük çocuğu kendi kolları arasına çekerek terli bedenini sarmaladı.

"Onu rahat bırak Jimin." Diye konuştu. "Çocuğa çok fazla yükleniyorsun."

Jimin, Taehyung'un dediklerini umursamadı.

"İğrenç kokuyorsun!" Dedi. Jungkook ve Taehyung'un yanına gelmiş, ellerinde tuttuğu havluyu terli çocuğa doğru fırlatarak konuşmuştu. "Git ve yıkan Jungkook."

Jungkook,
"Lütfen kapa çeneni." Diye mırıldandı. Ve onu önemsemeden yanından geçerek, masanın üzerindeki pet şişeyi kafasına doğru dikti.

"Lanet olası küçük velet." Diye tısladı Jimin. "Benimle düzgün konuş!"

"Küçük bela, küçük lanet, küçük sevimsiz, küçük velet... küçük, küçük, küçük. Ah, lütfen devam et. Sıradaki ne?"

"Ben şimdi seni-"

"Tanrım!" Dedi Taehyung oflayarak. "Çocuk gibisin Jimin! Çocukla çocuk oluyorsun."

"Hey!" Dedi cırlayan Jungkook. "Ben çocuk değilim Taehyung amca."

Taehyung'un yüzünde baskılmaya çalıştığı bir gülümseme belirdi.

"Evet tavşanım, sen çocuk değilsin. Ama haydi artık, gidip yıkan ki üzerindeki şu gerginlikten kurtulup rahatlayabilesin. Anlaştık mı?"

Tavşan dişli çocuk hızla başını salladı ve koşar adım antrenman odasından çıktı.

Çocuğun mutlu koşturmasını izleyen Jimin,

"Benimle yaşıyor. Onu ben besliyor, eğitiyor ve büyütüyorum. Hayatımın tüm düzenini ona göre şekillendiriyorum. Ama nasıl oluyor da bana gram saygı duymazken senin her söylediğini bir emirmiş gibi yerine getiriyor?" Diye hayıflandı.

Gülen Taehyung,

"Çünkü onun üstünde baskınlık kuramıyorsun." Diye açıkladı. "Onu bir demir gibi yetiştirmeye çalışmanı anlıyorum Jimin. Ama o daha küçük bir çocuk. Ve yaşıtları dışarıda koşup oynarken kendisini saatlerce bu antrenman salonuna kapatan bir adama saygı duymaması çok normal. Üstelik kendini bizden biri gibi hissetmiyor. Etrafında başka hiçbir hybrid yok ve herkes ondan korkuyor. O yalnız Jimin."

"Onu bu lanet yere tıkmak çok mu hoşuma gidiyor? Ama tanrı aşkına! Ona bir bak! Aylardır aldığı eğitim bile onu gram geliştirmedi. İleride ne olacak? Her zaman yanında olamayız. Kendini korumayı öğrenmesi gerekiyor."

"Çabalıyor."

"Çabalaması yetmiyor. Babası gibi değil. Güçlü ve korkusuz değil." Ellerini pes ederek iki yana açan Jimin, "Üzgünüm. Ama değil." Diye konuşmaya devam etti.

-

Akşam saatlerinde yemek masasında sessizce oturuyor, şömineden gelen çıtırtılı alevlerin ve masanın üzerindeki çatal bıçak şakırtılarının altında yemeğimizi yiyorduk. Biz sessizdik. Ancak etraf hareketini yitirmeden atmosferimize tezat gitmeye devam ediyordu.

Ben sessizliği severdim.

Ancak Jungkook konuşmadan duramaz, benimle her bulduğu boşlukta durmadan konuşur dururdu.