Cunning Child | Jikook

7.Bölüm: "Bundan zevk aldım."

7.Bölüm

"Bir süre daha buralarda olamayacağım."

"Yine mi gidiyorsun?" Dedi Jungkook korkuyla. "Bu ay kaçıncı? Neden sürekli gidiyorsun?"

"Sana halletmem gereken işler olduğunu söylemiştim Jungkook."

"A-ama.. Ya eğitimim? O ne olacak? Sen sürekli gittiğin için dengem bozuldu."

Güldüm.

"Jungkook, eğitimini bu kadar önemsiyor musun gerçekten?"

"Seni önemsiyorum." Dedi elleriyle oynamaya başlayan minik çocuk. "Artık seni doğru düzgün göremiyorum bile. Sürekli gidiyorsun, sürekli meşgulsün ve sürekli işin var."

"Taehyung sana iyi bakamıyor mu yoksa?"

"O bana çok iyi bakıyor. Ama ben, bana senin bakmanı istiyorum."

"Jungkook," dedim sertçe. "Senin işlerinle uğraştığımı  biliyorsun. Senin için çabaladığımı da öyle. O yüzden huysuz çocuklar gibi davranmaya bir son ver ve gurur duyduğum biri gibi davran."

Keskin çizgi.

Kulağa pislikçe geldiğini biliyorum ama son zamanlarda bana olan ilgisini kullanıyor ve işlerime sorun çıkarıp mızmızlanmasının önüne geçiyordum.

Jungkook inatçı bir çocuktu. İstediği olmadıkça durmaz, işlerinize burnunu sokar ve onları berbat ederdi.

Hoşuma gitmese de bana olan zaafını kullanıp tüm bunların önüne geçmeliydim.

Ağzımı peçeteyle silerek, yemek masasından yavaşça kalktım.

Jungkook hayatıma girdiğinden beri bir çok alışkanlığımdan vazgeçmiş, öfkeli benliğimi ona göstermemeye ve vampir dürtülerime teslim olmaktan kaçınmaya başlamıştım.

En azından yanımda o olduğu zamanlarda...

Geniş salondan çıkmaya hazırlandığımda arkamdan cılız bir ses duydum.

"Gittiğin yere... Jaeyeon da seninle gelecek mi?"

"Ne?"

"Kız arkadaşın... Yanında o da olacak mı?"

Kıskanç çocuğum.

Bana o kadar düşkündü ki etrafımdaki herkese karşı ördüğüm duvarları yalnızca onun için kırmamı istiyordu.

"Hayır." Dedim. "Elbette yanımda o olmayacak."

Yanımda olacaktı. İş için ona ihtiyacımız vardı. Ama bunu ona söylersem mızmızlanmaya devam ederdi.

"Jungkook, bu sefer ki diğerlerine göre daha kısa sürecek tamam mı? Endişelenme. Çok yakında evde olacağım."

"O zaman sarılalım." Dedi koca gözlerini üzerime diken minik çocuğum. "Veda sarılması."

Tüm tabularımı  yıkan huysuz çocuğa pes ederek karşılık verdim,

"Sarılalım Jungkook. Sarılalım."

-

''Bize yardımcı ol.'' dedim. Casusun oturtulduğu sandalyenin önünde diz çökmüş, ürkütücü bakışlarımı üzerine doğru dikmiştim.
''Böylece canını daha az yakalım.''

Jungkook ve şehrimden ayrılmış, yeni görev için insanların unuttuğu ren kıyılarının yanında bulunan minik bir köye gelmiştim. Burası, yakaladığımız adamları sorgulama mekanımızdı.