[AU_Omegaverse]True Blood

ความจริงของราชาแวมไพร์

บนน่าฟากฟ้ามีแวมไพร์ตนนึง เขาผู้มีพลังเหนือกว่าสิ่งใดๆ เขาผู้มีตำแหน่งอันสูงส่งที่เรียกกันว่าราชา
ปีกอันทรงพลังยังคงบินพัดผ่านอากาศที่มีแต่หิมะ กระแสลมความหนาวเย็นได้อย่างสบาย เขากำลังอารมณ์ดีแต่ในใจยังคงมีไฟสุมอกแม้ตอนนี้จะได้ตัวลูกที่แสนรักกลับมาแล้วก็ตาม

ชายหนุ่มโอบกอดลูกไว้ เขาจูบหน้าผากซุกดมกลิ่นที่น่าคิดถึง และมองใบหน้าของลูกที่ตอนหลับนี้แลดูมีความสุข

"นายท่านครับ ต่อจากนี้ไปเอาไงดี"

ลูกสมุนตนนึงบินเข้ามาหา ราชาแวมไพร์ทำสีหน้านิ่งไปชั่วขณะก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างสยอง

"ปลดปล่อยพวกที่ถูกขังในโลงซะ ให้พวกมันออกมากัดกินทุกสิ่งบนโลกนี้"

หลังจบคำสั่งลูกสมุนตนนั้นก็กรีดร้องอย่างดีอกดีใจ มันหลับตาลงภายในประสาทของแวมไพร์ที่มีหลาย 10 ชั้น ต่างเต็มไปด้วยเสียงโห่ร้องอย่างยินดี โลงทุกโลงถูกเปิดออกโลงไหนไม่เปิดแสดงว่าพวกมันได้ตายไปแล้วอาจจะเพราะกินเวลามานานเกินไปในการถูกขังจนอดอยากตาย บางตัวตื่นขึ้นมาก็คว้าแวมไพร์ใกล้ๆมากินก่อน บ่งบอกได้ดีว่าพวกมัน [กระหายอย่างรุนแรง]

หน้าต่างของประสาทหรือประตูได้มีกลุ่มหมอกสีดำลอยออกมาต่างสูดดมกลิ่นไอของสิ่งมีชีวิตไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม หรือกระทั้งแวร์วูล์ฟ

"ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปเลยลูกๆของข้า ไปกินให้อิ่มหนำสำราญ ทำให้พวกมันได้รับรู้ถึงสิ่งที่เรียกว่าหายนะ!!"

ราชาแวมไพร์ตะโกนก้องแล้วค่อยๆบินลงมาอยู่บนปราสาทตัวเอง ดวงตาสีแดงกร่ำมองดูลูกๆที่เขาได้ทำไว้ตั้งแต่สมัยอยู่กับราชินี นี้คือสิ่งที่หลงเหลืออีกอย่างของคนที่เขารัก

ครืน...

ท้องฟ้ามืดมัวเป็นพิเศษ รวมทั้งสัตว์ละแวกนั้นแตกตื่นสุนัขป่าก็วิ่งหนีกันไปอย่างกับเจออะไรที่น่าหวาดกลัวซักอย่าง เหล่าแวร์วูล์ฟที่ไม่รู้เรื่องอะไรได้แต่นั่งรอให้หัวหน้าฝูงกลับมา