disclaimer: géén fanfiction!
Wanneer de vijftienjarige Owen uit liefdesverdriet begint te schrijven vult hij zijn schetsboeken, die gewoonlijk volstaan met schetsen en portretten, met songteksten om zijn ex te vergeten. Door vreemd toeval belanden d...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Er zijn intussen twee dagen verstreken sinds ik Owen heb uitgevraagd. Je zou zeggen dat de moeilijkste stap gezet is, maar dat vind ik echter niet. Het moeilijkste komt nog: hem daadwerkelijk een dag en tijdstip geven en de moed verzamelen om daarheen te gaan.
Ik weet niets over hem, behalve dan dat hij creatief is en erg, erg vergevingsgezind. Ik weet bijvoorbeeld niet of hij broers of zussen heeft, ik weet niet of hij eerst telefoontjes oefent voordat hij daadwerkelijk belt, ik weet niet of hij links, rechts of in het midden van het bed slaapt.
En bovenal, ik weet niet of hij ook op jongens valt.
Met een zucht stap ik mijn bed uit en trek ik een zwart voetbalbroekje aan dat op de grond lag. Ik doe geen moeite om een shirt aan te doen. De jongens en ik liepen zo vaak zonder shirt in elkaars bijzijn. Na jaren met elkaar douchen na trainingen en wedstrijden zijn we niet zo preuts ingesteld.
Ik wandel naar de keuken, waar ik verwelkomd word door de geur van versgebakken bacon en ei. Niet eens verbaasd kijk ik naar het blonde, halfnaakte meisje dat verleidelijk naar me glimlacht. Ze is slechts gekleed in een iets te grote blouse van Charlie, met zo weinig knoopjes dicht dat ze bijna alles wel open had kunnen laten. Mijn begroeting is een half knikje en met een schuin oog kijk ik naar Charlie en Aeden. Hun ogen zijn verlekkerd gericht op het tafereel voor me, maar ze kijken niet naar het ontbijt.
Alhoewel, misschien was ze wel ontbijt geweest voor één van de twee.
'Morgen,' begroet ik het tweetal.
'Lekker geslapen?' vraagt Charlie. Ik knik en neem plaats tegenover Aeden.
'Bij wie hoort ze?' Charlie en Aeden kijken elkaar grijnzend aan en kijken dan weer naar mij. In afkeer trek ik mijn neus op. 'O, nee. Triootje?'
'Nee, gek. Met hem erbij? Ben je lijp?' grinnikt Aeden. Charlie schudt zijn hoofd en buigt zich samenzweerderig naar voren.
'Ze is kapot geil. Ik zweer, ik was klaar met haar en voor ik het wist zat ze weer bovenop me,' zegt Charlie met gedempte stem. Blondie in de keuken heeft niets in de gaten en staat daar te bakken alsof ze thuis is.
'En omdat Charlie vanochtend ging douchen voor ze wakker was, besloot ze mij even te bezoeken. Je raadt nooit hoe ik wakker ben geworden vanochtend.' Ik hoef ook niet te raden, want Aeden maakt het duidelijk genoeg door met zijn tong herhaaldelijk tegen zijn wang te drukken en in datzelfde ritme zijn om een zoutvaatje geklemde hand naar zijn mond toe en er weer vanaf te bewegen.
Ik ben ontzettend blij dat ze niet mij als slachtoffer had gekozen. Hoewel ik niet denk dat Aeden het een straf vond. Zijn normaal gesproken ochtendhumeur is nergens te bekennen en ik kan er alleen maar gissen waar dat door komt.
Blondie zet behendig de drie borden voor onze neuzen op tafel, waardoor ik gok dat ze een verleden in de bediening heeft. In plaats van omlopen naar Charlie, buigt ze gewoon over tafel waardoor er helemaal vrij weinig overblijft aan de verbeelding.
