disclaimer: géén fanfiction!
Wanneer de vijftienjarige Owen uit liefdesverdriet begint te schrijven vult hij zijn schetsboeken, die gewoonlijk volstaan met schetsen en portretten, met songteksten om zijn ex te vergeten. Door vreemd toeval belanden d...
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
'En?' Ridge kijk me verwachtend aan, met die glans in zijn ogen en zijn brede glimlach.
Ik voel de warmte van zijn hand door de stof van mijn jas heen branden en alsof hij mijn gedachten kan horen laat hij me los. Op een of andere manier voelt het alsof ik iets mis wanneer hij me niet meer aanraakt, maar ik laat het niet merken. Ik werp hem een brede grijns toe. 'Het eten kan maar beter goed zijn.'
De jongen glimlacht. 'Dat zeker. Kom.'
Dus volg ik hem de zaak binnen. Het is warm en de zaak is gezellig ingericht, met een open haard en een grote bar waar een groep studenten aan zit te praten. Ze werpen ons nieuwsgierige blikken toe wanneer ze ons zien, waarschijnlijk omdat ze Ridge herkennen, maar hij gunt ze geen blik waardig en loopt samen met mij richting een van de tafeltjes achterin. Wanneer we zitten glimlacht hij een beetje onzeker. 'Wat vind je?'
Ik glimlach geruststellend naar me en trek mijn muts van mijn hoofd af om door mijn haren heen te woelen. 'I like it, al had ik meer een bar of zo verwacht.'
Hij lacht. 'Heb ik echt zo'n badboy aura?'
Ik haal mijn schouders op. Naar wat ik tot nu toe heb gezien is Ridge allesbehalve een badboy, of überhaupt ook maar in de richting van ruig en hardvochtig, maar ik snap dat mensen dat vaak van hem aannemen. Hij straalt een en al rockster uit en heeft geen zachte trekken. Maar wanneer hij lacht straalt hij, en je kan duidelijk zien dat er onder dat ruwe uiterlijk een aardig persoon schuilt.
We praten wat over koetjes en kalfjes en bestellen wat te eten. Wanneer het eten op onze tafel gezet wordt vallen we even stil terwijl we in gemakkelijke stilte eten. 'Hoe is het leven als een student?' Vraagt hij na een tijdje.
De vraag overvalt me een beetje. 'Eh... Druk. Vermoeiend.' Ik kijk hem een beetje onzeker aan voor ik me weer op mijn eten richt, overweldigt door de blik in zijn ogen. 'Wat wil je weten?'
'Wat je dagelijks doet. Je weet wat ik doe wanneer ik werk.' Merkt hij op.
Hij heeft me er niet zo veel over verteld voor het eten maar het is niet moeilijk te raden. Waarschijnlijk oefenen voor optredens, interviews geven en hier en daar wat fotoshoots tussendoor. 'Ik sta meestal op rond een uur of zes, en-'
Hij proest. 'Een uur of zes?'
Ik trek een wenkbrauw op. 'Wat is daarmee?'
'Ik ben al in geen jaren zo vroeg op gestaan.' Wanneer hij mijn verbaasde blik ziet haalt hij een hand door zijn donkere haren. 'Waarom zou ik? Ik heb geen reden om zo vroeg op te staan.' Hij neemt een hap van zijn eten en glimlacht. 'En wanneer je lange nachten maakt heb je de ochtenden nodig om bij te komen.'
Ik knik. 'In ieder geval. Ik sta op rond een uur of zes en sport af en toe op de campus. Ze hebben een sportschool dus daar gaan ik en Jay meestal heen. Hij is mijn kamergenoot. Hij was ook bij het concert,' voeg ik eraan toe wanneer ik zijn vragende blik zie. Hij knikt begrijpend en ik ga verder met het vertellen van mijn dagelijkse routine. 'Rond acht uur beginnen de colleges. Ik volg een opleiding journalistiek.'
