Part_15
အခ်ိန္ေတြၾကာလာေလ အတိတ္ေတြကေန ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ပိုခက္ခဲလာေလပဲChan~~
*Still I Remember*
လူစည္းကားၿပီး အေတာ္အတန္နာမည္ႀကီးတဲ့ ဆိုင္မွာ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ႕ဆံုပြဲရိွတာေၾကာင့္..Baekhyun ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ ဆိုင္ေရွ႕ကို ေရာက္လို္႔ေနသည္။
"Jongdae~~ဟို...ငါဆိုင္ေရွ႕ကို ေရာက္ေနၿပီ"
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မေတြ႕ရတာၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္..တစ္ေယာက္ထဲ ဝင္သြားဖို့ မရဲတာေၾကာင့္.. ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ Jongdae ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး လာေခၚေပးရန္..ေတာင္းဆိုရ၏။..အထက္တန္းၿပီးထဲက အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတာေၾကာင့္..ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုပံုျဖစ္ေနၿပီလည္း ဆိုတာ..သူေသခ်ာမသိေတာ့ဘူးေလ။...အင္း..~~ Chan ေရာ အထက္တန္းတုန္းကလို ပံုမ်ဳိးျဖစ္ေနအုန္းမလား...။ ဒါမွမဟုတ္..အရမ္းကို ခံ့ညားလြန္းတဲ့ ဆရာဝန္ေလာင္းႀကီးျဖစ္ေနေလာက္ၿပီလား..။ Chanကို မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ပင္မယ့္... Chan ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြဟာ သူ႕ကို ယခုခ်ိန္ထိ လႊမ္းမိုးႏိုင္တုန္းပဲ။
"Baekhyun Na...တစ္ေယာက္ထဲ ဘာေတြဒီေလာက္စဥ္းစားေနလို႔ ငါ..မင္းေဘးနားလာရပ္ေနတာေတာင္ မသိရတာလဲ "
သူ Chan အေၾကာင္းေတြကို ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနေတြ ေမ့ေလာက္ေအာင္ထိ ထပ္ၿပီး ေတြးေနမိျပန္ၿပီလား။
"အာ...Jongdae ေရာက္ေနၿပီလား..ငါ ေက်ာင္းကိစၥ နည္းနည္းပိေနလို႔ပါ...ဒါနဲ႔အထဲမွာ လူစံုၿပီမလား.
ဝင္ၾကစို႔ေလ"
"ေအး..အကုန္ေရာက္ေနၾကၿပီ လာေလ ဝင္ၾကမယ္..Min Woo တို႔ေတာင္ မင္းလာမယ္ဆိုလို႔ ေမွ်ာ္ေနၾကတာ "
အေတာ္ေလးကို ေအးလာၿပီးျဖစ္တဲ့ ေဆာင္းရာသီေၾကာင့္..အျပင္မွာ ရပ္ေနခဲ့တဲ့ Baekhyun ဟာ အပူေပးစက္ထုတ္လႊတ္ထားတဲ့ ဆိုင္ထဲေရာက္မွ ေႏြးေထြးသြားေတာ့၏။
"ေဟး..Baekhyun လာၿပီကြ..."
စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕ၿပီး ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ေျပာေနၾကတဲ့..တစ္အုပ္စုလံုးဟာ Baekhyun လာေတာ့ ဝမ္းသာစြာနဲ့ ႀကိဳဆိုၾကသည္။
ČTEŠ
Still I Remember
Fanfikceတစ္ခါ ေက်ာခိုင္းဖူးတဲ့ မင္းက ေနာက္တစ္ခါ မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ကတိေပးႏိုင္လား. Chan *My own creation* 👉By Aeri_Shixun👈
