Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Wielka Brytania zawsze była kolebką wielu gatunków muzycznych oraz krajem ojczystym zespołów, które nadały muzyce, zwłaszcza jej głównemu nurtowi, nowy kierunek. Jednak angielska scena muzyczna, to nie tylko wielkie zespoły, które zna cały świat, jak choćby The Beatles, Depeche Mode, czy wokaliści pokroju Eltona Johna. To także zespoły mniej znane, które zmieniły muzyczny świat zza kulis, zespoły, które są legendami tylko w danym środowisku.
Takimi legendami w przypadku środowiska metalowego są zespoły z grupy New Wave Of British Heavy Metal (NWOBHM). Do tej grupy zaliczani są wykonawcy pokroju Iron Maiden czy Judas Priest, ale też grupy tak mało znane, jak choćby Tigers Of Pan Tang. Często są to zespoły zapomniane, których brzmienie w obliczu współczesnego metalu wypada słabo, jednak bez nich nie byłoby dzisiaj choćby death czy black metalu, ale, przede wszystkim, thrashu, dzięki któremu wszystko się ruszyło.
Jeśli zagłębialiście się kiedyś w biografie zespołów thrashowych lub nawet tylko czytaliście o nich na Wikipedii, to z całą pewnością przewinęło się tam kilka zespołów, które dla thrash metalu były wielką inspiracją. Mogę dać sobie uciąć własną prawą rękę, że pojawią się tam: Iron Maiden, Motorhead, Diamond Head oraz Judas Priest, choć ten ostatni trochę rzadziej niż pozostałe. Nie mniej jednak brytyjska scena metalowa odegrała ogromną rolę w tworzeniu sceny światowej oraz była pod pewnymi względami bardzo przełomowa.
Thrash zaczął rozwijać się na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, kiedy jeszcze przypadały lata świetności tak zwanych zespołów stadionowych, typu Aerosmith czy Led Zeppelin. Wtedy też na Zachodnim Wybrzeżu, gdzie większość wielkich zespołów thrashowych zaczynała, królował nastawiony na zyski i mainstream glam metal (nazywany niekiedy hair metalem). Było więc oczywiste, że scena w Stanach nie jest zbyt agresywna i energiczna. Młodzi ludzie czekali na coś przełomowego i aż ich świerzbiło, by wreszcie coś się ruszyło. Potrzebowali tylko impulsu, by zacząć tworzyć coś nowego.
Ratunek dla nich przybył z Europy, gdzie scena była różnorodna, a przede wszystkim pełna energii. Nie tylko za sprawą królującego tam jeszcze punk rocka, ale przede wszystkim przez prężnie rozwijające się podziemie metalowe. To właśnie tam zaczynały zespoły, które teraz zna całe środowisko metalowe, a które dzięki wymianie kaset dotarły aż na Zachodnie Wybrzeże, stając się powodem, by grać szybciej i agresywniej, a tym samym otwierając drogę do powstania nie tylko thrashu, ale potem choćby death metalu, który jest zdecydowanie najszybszym i najbardziej agresywnym podgatunkiem metalu, jaki powstał.
Jednak, zanim to się stało, musiała zaistnieć scena europejska. Jak wiadomo, publiczność brytyjska jest publicznością bardzo specyficzną i, żeby to zobrazować, myślę, że warto przywołać przykład Led Zeppelin. Jest to zespół uważany za protoplastę całego metalu, między innymi ze względu na wokal Planta, w którym sporo miejsca zajmowały wrzaski, oraz na wybitne umiejętności Page'a jako gitarzysty. Jednakże Zeppelini nie zostali dobrze przyjęci w Wielkiej Brytanii, wytwórnie nie chciały z nimi współpracować, bo publiczność nie wyrażała zainteresowania. Przełom, i to wielki, w ich karierze nastąpił, kiedy rozpoczęli działalność w Stanach. Tamtejsza publiczność przyjęła ich z otwartymi ramionami i dzięki temu czwórka wielkich muzyków mogła inspirować wielu młodych ludzi, którzy z biegiem lat stali się metalowymi legendami. Podobnie sprawa miała się choćby z Motorhead. Zespół był znany w Wielkiej Brytanii, ale po oficjalnym wydaniu Ace Of Spades w Stanach to właśnie tam zyskał ogromną popularność.
