outside the wall | magazyn muzyczny

2|pod lupą|2

POD LUPĄ | Nitsangana 

DUM DUM BOYS,
czyli The Stooges pod lupą

Ich historia jest opowieścią o wojnie bez orderów — ekshibicjonizm, seks z nieletnimi, samookaleczanie, przemoc, śmierć, narkotyki i pobyty w szpitalach psychiatrycznych. Wszystko to otoczone szaloną muzyką i stylem, którego nie można podrobić. Gitarzysta w nazistowskim mundurze, ze swastyką na ramieniu; wokalista okaleczający się na scenie; piosenki o pragnieniu bycia czyimś psem. Pojawili się akurat wtedy, kiedy nikt nie był gotowy na zespół tak zdeprawowany — w latach 60. W tych nastawionych na pokój i miłość czasach nikt się tak nie zachowywał. Nikt poza The Stooges.
Zdołali jednak przezwyciężyć przeciwności. Wzgardzeni i porzuceni przez cały świat doczekali zmartwychwstania, gdy dumnie dołączyli do Rock'n'Roll Hall of Fame. Stali się ikonami buntu. „Każdy wściekły, zły, nieokiełznany rockman ma wobec The Stooges dług wdzięczności. Bez nich punk rock byłby sierotą, a grunge'owcy wraz z deszczem spłynęliby bez śladu rynsztokami Seatlle".

WSZYSCY GŁUPI CHŁOPCY

Zespół, o którym właśnie czytacie, zmieniał swój skład wiele razy. Przypuszczam, że więcej niż inne znane wam formacje. Jedni członkowie byli wyrzucani na bruk i zastępowani zupełnie przypadkowymi ludźmi. Inni zostawali, ale byli odsuwani od wpływów. Nowi członkowie wygryzali starych, a tych wyrzuconych wcześniej błagano o powrót. Jednak wśród tych nieszczęśników byli tacy, którzy po prostu znaczyli więcej — byli rdzeniem zespołu lub odcisnęli na nim swoje piętno. Dziś skupimy się właśnie na nich.

Jim Osterberg aka Iggy Pop
wokalista

Iggy Pop to alter ego Jima Osterberga — chłopca, którego szkolni koledzy mianowali „największą nadzieją klasy". Był wzorowym uczniem i wiceprzewodniczącym swojego liceum w Ann Arbor. Trwał w przekonaniu, że przeznaczone mu jest zostawić swój ślad. Pragnienie Jima, by coś osiągnąć było oczywiste, ale niesprecyzowane. Z początku interesował się polityką — stąd kandydatura w szkolnych wyborach. Jednak, kiedy w jego życiu zagościła muzyka, stał się niepewny i rozdarty. Manifestem tej zmiany były włosy, które chłopiec zapuścił, by pokazać, że nie jest już tylko ambitnym szkolnym politykiem. Jego pierwszym instrumentem była perkusja, a jej dźwięki na dobre odwiodły go od polityki. Pierwszym gatunkiem muzyki, z którym flirtował, był blues. Wszystko nabrało barw, gdy poznał braci Rona i Scotta Ashetonów.