Marry Me,Mermaid [ Completed ]

Kabanata 23:punishment

  Leliana_

Nanatili parin akong tahimik,habang naka talukbong nang kumot.HIndi naman ako galit sa kanya,nagagalit ako sa sarili ko.Nagsisimula nanaman akong mapalapit sa kanya,natatakot akong ...natatakot ako na baka hindi ko na mawagawang iwan siya.

"Hey!Okay ,Im sorry"sambit nitu,nanatili parin akong nakapikit.Nagkukunwaring natutulog,ayaw ko siyang kausapin .Baka umiyak lang ako,hindi ko kayang makita siya nang matagal na hindi naman niya ako kilala.

"Leliana?"sambit niya sa pangalan ko,hindi naman ako umimik"nakatulog na yata"sambit niya.Naramdaman ko namang umalis ito sa pagkaka-upo sa kama.Agad ko namang hinawi ang kumot,para masigurong wala na talaga siya.Nagulat naman ako nang bigla siyang pumaibabaw sa akin.

"Huli ka!you trick me"ginulat pa niya ako,nag-iba yata ang ugali niya?tinulak ko naman siya,papaalis sa ibabaw ko.

"ANg bigat mo,zion"sambit ko,napahalukipkip naman itong tumingin sa'kin,Habang naka salubong ang kilay.

"Did you already ..married?"seryosong tanong niya,nagtaka naman ako .Married?bakit naman kaya niya nasabi?

"Hindi,bakit mo naman naitanong?"takang sabi ko sa kanya,bumaba naman ang tingin nitu sa kamay ko.Kung nasaan ang singsing na binigay niya sa'kin dati,

"That ring,sino ang nagbigay niyan?"bakit napaka rami niyang tanong?Napabuntong hininga nalang ako,at ngumiti sa kanya.

"Hmm..ito ba?Isang lalaking importante sa'kin ang nagbigay nitu,kaso hindi na niya ako nakikilala."pilit na ngiting sabi ko sa kanya,halata sa mga mata niya ang pag-alinlangan alam kung may gusto pa siyang sabihin "At'saka ,masaya naman akong makita siya na nasa mabuting kalagayan" ngiting sabi ko sa kanya,natutuwa na akong makita kang maayos zion,kahit man sa kunting panahon na kasama kita.

Madali mong nakuha ang puso ko,at hanggang ngayon hindi ko mabawi bawi sayo.Aalis man ako sa mundong ito,nanatili parin ang puso ko sayo.Gusto ko yung sabihin sa kanya,peru hindi na maaari.Kung pwede kulang ibalik sa dati,mas gugustuhin kupang hindi nalang kita nakilala.Kung alam kung ganito rin pala ang patutunguhan,peru hindi nagsisisi dahil dito ko naramdaman na hindi ako nag-iisa.

"Hmm...pano mo naman nasabi na hindi kana niya kilala?"tanong niya sa'kin,tumayo naman ako sa harap niya.Kahit matangkad siya,gusto kung pantayan siya,Tumungtong ako sa kama,para matitigan ko siya nang maayos.

"Lumapit ka nang kunti"sabi ko sa kanya,sinunod naman ito sa sinabi ko kahit nagtataka."Tama na.diyan kalang wag kang gagalaw"sabi ko naman sa kanya,natatawa nalang ako talagang sinunod niya ang sinabi ko.Pfft!

"are you playing with me?"naiiritang sabi nitu,ayan na nagsisimula nanamang magsungit .

Umiling naman ako"Hindi,diba gusto mong malaman kung bakit nasabi kng hindi na niya ako kilala?"pabalik na tanong ko.

"Wag nalang,bakit hindi mo nalang sabihin.HIndi yung ganito,marami kapang pina-gagawa"halata sa mukha niya ang irita,napabuntong hininga nalang ako.At umiiling na nakatingin sa kanya.

"napaka sungi--wahh!"napatili nalang ako nang biglang kumulog nang malakas,dahil sa gulat ay nawalan ako nang balanse,akala ko mahuhulog na ako sa sahig.Peru may dalawang kamay na sumalo sa'kin,bahagya pa akong napapikit dahil sa takot.

"Pfft!ang daldal mo kasi"nanunuyong sabi niya,dahan dahan ko namang minulat ang mata ko.Tumambad sa akin ang nakakalokong ngiti niya,napadaing naman ako nang ihagis niya ako sa kama.

"Aray!"narinig ko naman ang malakas na pagtawa nitu,ganun?binato ko naman siya nang unan ,dahil sa inis!

"Throw that pillow again,and l sure that you will regret"pananakot niya sa'kin,akala niya matatakot ako?ikaw kaya ihagis sa kama ,sumasakit tuloy ang likod ko.