More than a friendship [Completed]

အခန်း ၄ (Z)

ေခါႏုသုမ္မွျပန္လာၿပီး သုံးလေျမာက္မွာ ရိန္းတို႔ေတြ အတန္းတင္ စာေမးပြဲကို ေျဖရသည္။ စာေမးပြဲေျဖၿပီး ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ တစ္ရက္မွာ ...

"ေၾကာင္နဲ႕ႂကြက္ ႏွစ္ေကာင္၊ ဒီကိုလာၾကဦး၊ တီေလး သားတို႔ကို ခိုင္းစရာရွိလို႔"

"ဟုတ္၊ လာၿပီ တီေလး"

တီေလးက သစ္ခြစင္ေတြၾကားကေန ရိန္းတို႔ကို အသံ ျပဳလာသည္။ရိန္းနဲ႕ၾကယ္စင္လည္း အိမ္ေရွျမက္ခင္း ျပင္မွာ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္းၿပီး စာအုပ္ဖတ္ေနရာကေန တီေလးဆီကို ေရာက္သြားၾကသည္။

"ရိန္းေရ ဒီပန္းေတြကို စကားဝါလမ္းက ၿခံနံပါတ္ ၁၅ ကို သြားပို႔ေပး၊ ၾကယ္စင့္ပါ ေခၚခ်င္ေခၚသြား"

"ဟုတ္ တီေလး"

တီေလးက ပန္းစိုက္တာ ဝါသနာပါသလို လက္လည္း ေတာ္ေတာ္ျဖစ္သည္။ စီးပြားျဖစ္ ပန္းေရာင္းစားတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ အသိမိတ္ေဆြေတြက ေတာင္းဝယ္လာရင္ေတာ့ ေရာင္းေပးတတ္သည္။ အခုလည္းပန္းဆီေရာင္ စိုရဲေနတဲ့ သစ္ခြပန္းေတြကို သတင္းစာနဲ႕ ေသခ်ာထုပ္ပိုးေပးလာသည္။ ရိန္းလည္း ပန္းစည္းသြားပို႔ေပးဖို႔ ဆိုင္ကယ္ကို စက္ႏွိုးလိုက္သည္။ၾကယ္စင္က ဆိုင္ကယ္အေနာက္က ခြထိုင္ကာ ပန္းစည္းကို ကိုင္ထားေပးသည္။

"သြားၿပီေနာ္ တီေလးေရ"

"ေအး သြားသြား၊ ပန္းစည္းကို ေသခ်ာကိုင္သြားေနာ္၊ မက်ိဳးေစနဲ႕"

"စိတ္ခ်ပါ၊ တီေလး ပန္းေတြ ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး"

ရိန္းက တီေလးကို ၿပီတီတီ႐ုပ္ေလးနဲ႕ ျပန္ေျပာၿပီး ဆိုင္ကယ္ကို ၿခံထဲက ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။ ဦးတ႐ုတ္ႀကီးက တံခါးေျပးဖြင့္ေပးသည္။ စကားဝါလမ္း၊ ၿခံအမွတ္ ၁၅ ကို ေရာက္ေတာ့ ၾကယ္စင္က ဆိုင္ကယ္ေပၚက အရင္ဆင္းၿပီး ၿခံတံခါးအနားကို ေလွ်ာက္သြားကာ လူေခၚဘဲလ္ကို တစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္သည္။

"ၾကယ္စင္ မင္း ဒီကပဲ ျပန္ေစာင့္ေနာ္၊ ဆိုင္ကယ္ ဆီေလ်ာ့ေနလို႔ ဟိုဘက္လမ္းမွာ ဆီသြားျဖည့္လိုက္ဦးမယ္"

"အင္း"

ရိန္းက ပါးစပ္ကလည္းေျပာ၊ လက္ျမန္ေျချမန္နဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ၾကယ္စင္ပဲ အဲ့ဒီၿခံေရွ႕မွာ ပန္းစည္းႀကီးနဲ႕ က်န္ခဲ့သည္။ လူေခၚဘဲလ္ကို ႏွိပ္ထားတာမို႔ ဒီၿခံထဲက ထြက္လာေပးမယ့္ တစ္ဦးဦးကို ၾကယ္စင္ ေစာင့္ေနရေတာ့မွာ။