ရိန္းတို႔အဖြဲ႕သည္ ည ၈ နာရီတြင္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို ေရာက္လာၾကသည္။ ရန္ကုန္မွာ တစ္ညအိပ္ကာ ေနာက္တစ္ရက္တြင္ ကေလးၿမိဳ႕ကို သြားေရာက္ရန္ ေလယာဥ္ထပ္စီးရသည္။ ကေလးေလဆိပ္တြင္ IPO ႐ုံးခ်ဳပ္ဘက္က လွမ္းခ်ိတ္ေပးထားတဲ့ ေဒသ႐ုံးက ဦးေဇာ္မ်ိဳးလြင္က ရိန္းတို႔ကို လာႀကိဳသည္။ ကေလးၿမိဳ႕မွတစ္ဆင့္ တြန္းဇံၿမိဳ႕ကို ကားစီးၿပီး ထပ္သြားရသည္။ တြန္းဇံေရာက္ေတာ့ ရိန္းတို႔လည္း အေတာ္ေလး ခရီးပန္းေနၾကၿပီ။
"ေဒါက္တာရိန္း ေဒါက္တာက ျမန္မာဆို"
ရိန္းတို႔အဖြဲ႕ တည္းခိုၾကမည့္ ထင္းရႉးရိပ္ ဟိုတယ္ကို ေရာက္ေတာ့ ရိန္းတို႔ကို လာႀကိဳေပးတဲ့ ဦးေဇာ္မ်ိဳးလြင္က ဝမ္းသာအားရအသံနဲ႕ ရိန္းကိုေမးလာသည္။
"ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ကြၽန္ေတာ္က ျမန္မာပဲ၊ ကမ္ပိန္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ပဲ ေဟာေျပာမွာ"
"အဲ့ဒါဆို ေကာင္းတာေပါ့၊ ျမန္မာဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ပိုအဆင္ေျပတာေပါ့"
ဦးေဇာ္မ်ိဳးလြင္သည္ ဟိုတယ္က တာဝန္ရွိသူေတြကို ရိန္းတို႔အဖြဲ႕ကို ဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔ မွာၾကားၿပီးမွ ဟိုတယ္က ျပန္သြားသည္။ ရိန္းတို႔လည္း အခန္းရတာနဲ႕ ခရီး ပန္းတာေတြေပ်ာက္ေအာင္ ေရအရင္ခ်ိဳးၾကသည္။ ခဏအၾကာမွာ Dinner Call ဝင္လာသည္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ရိန္းတို႔အားလုံး ဟိုတယ္စားေသာက္ခန္းကို ဆင္းလာလိုက္ၾကသည္။
"ေဟး ရိန္း ဒါက ဘာလဲဲ"
"အဲ့ဒါက ႏြားေနာက္သားကို သုပ္ထားတာ"
"ဪ..အဲ့ဒီလိုလား"
ဟာ႐ူတိုသည္ အခုမွပဲ ႏြားေနာက္သားသုပ္ကို တစ္ဇြန္းလွမ္းယူစားကာ အရသာခံသည္။ ဝါးရင္းဝါးရင္း အရသာေတြ႕သြားသည့္ မ်က္ႏွာနဲ႕ ၿပဳံးေယာင္သမ္းလာသည္။
"Wow! So delicious."
ဟာ႐ူတိုက ႏြားေနာက္သားကို အႀကိဳက္ေတြ႕သြားၿပီမို႔ တစ္ဇြန္းၿပီးတစ္ဇြန္း ခပ္ယူစားေတာ့သည္။ ရိန္းကလည္း ေျပာင္းဖူးေခါင္ရည္ကို လွ်ာဖ်ားဆြတ္႐ုံေလး အရသာခံကာ ေသာက္သည္။ခ်င္းေခါင္ရည္က မခ်ိဳမခါး အရသာေပါ့ေပါ့ေလး။ ရိန္း ေသာက္တာကိုျမင္ေတာ့ ဟာ႐ူတိုကလည္း ေခါင္ရည္ယူေသာက္သည္။ ဟာ႐ူတိုသည္ ေခါင္ရည္ကို မေသာက္ဖူးေသးတာမို႔ မ်က္ႏွာတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားသည္။
![More than a friendship [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/167171526-64-k30779.jpg)