More than a friendship [Completed]

အခန်း ၁၃ (Z)

ဂ်ပန္နိုင္ငံ၊ တိုက်ိဳၿမိဳ႕

Narita ေလဆိပ္မွ ထြက္ခြာလာေသာ တကၠစီတစ္စီးသည္ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ရွိ Heaven ကြန္ဒိုအိမ္ရာသို႔ ေမာင္းႏွင္လ်က္ရွိသည္။ တကၠစီသည္ ကြန္ဒိုအိမ္ရာေရွ႕တြင္ ထိုးရပ္သြားေသာအခါ ဒူးအထိရွည္ေသာ long coat အနက္ေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေယာကၤ်ားပ်ိဳတစ္ဦး ကား‌ေပၚက ဆင္းလာသည္။ ယာဥ္ေမာင္းသည္လည္း ကားေပၚမွဆင္းကာ အထုပ္အပိုးမ်ားကို ဝိုင္းခ်ေပးသည္။

"ေဒါက္တာရိန္း ပစၥည္းအားလုံး ခ်ေပးၿပီးၿပီေနာ္၊ အထုပ္ေတြကို အခန္းထဲ ပို႔ေပးရဦးမလား"

"ရပါတယ္၊ ကိုယ့္ဘာသာ သယ္သြားလိုက္မယ္၊ အထုပ္ေတြက သိပ္မွမမ်ားတာ"

"ျဖစ္ရဲ႕လား ေဒါက္တာ၊ အခန္းကို လိုက္ပို႔ေပးရမလား"

"ရပါတယ္ဗ်၊ ခရီးထြက္ရင္ အထုပ္ေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ သယ္ေနၾကပဲ၊ ကဲ..အဲ့ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္၊ ေနာက္လထဲမွာ ေလဆိပ္ျပန္ဆင္းဖို႔ ရွိတယ္၊ အဲ့ဒီက်ရင္ ခင္ဗ်ားကို ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္"

"ဟုတ္လား ေဒါက္တာ၊ ဒီတစ္ခါ ဘယ္နိုင္ငံေတြကို သြားရမွာလဲ"

"အာရွနိုင္ငံေတြလို႔ ေျပာတာပဲ၊ နီးေတာ့မွ အဖြဲ႕က အတိအက် သတင္းေပးမွာ၊ အဲဲ့ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ဗ်"

"ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်"

ရိန္းသည္ ေက်ာပိုးအိတ္ႏွစ္လုံးကို ရင္ဘတ္ေရွ႕မွာ တစ္လုံး၊ ေက်ာဘက္မွာ တစ္လုံး လြယ္ပိုးပစ္လိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း luggage အိတ္ကို ဆြဲကာ ဓာတ္ေလွကားထဲကို ဝင္လိုက္သည္။ ၁၃ လႊာေရာက္ေတာ့ အခန္းနံပါတ္ ၁၃ ကို တံခါးဖြင့္ၿပီး ဝင္လာလိုက္သည္။ အခန္းထဲကိုေရာက္တာနဲ႕ အထုပ္ အပိုးေတြကို တစ္ေနရာမွာ ပုံခ်လိဳက္ကာ ရိန္းလည္း ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာခုံရွည္ေပၚကို ပစ္လွဲခ်လိဳက္သည္။

ဒီတိုက္ခန္းက ရိန္းအတြက္ေတာ့ ကမာၻငယ္ေလးပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္က မိဘရဲ႕အုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာ ကေလးလိုပဲ ေနထိုင္တတ္ၾကသည္။ နိုင္ငံျခားကိုေရာက္ေတာ့ လူေနမႈစနစ္ကြာဟသလို အေတြးအျမင္ေတြလည္း ကြာျခားသြားသည္။ အထက္တန္းၿပီးတာနဲ႕ မိဘအုပ္ထိန္းမႈမွ ခြဲထြက္ကာ အေဆာင္ေနၾကသည္။ တကၠသိုလ္တက္ရင္း အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ ကိုယ့္ေက်ာင္းစရိတ္ကို အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ရင္း ရွာ‌ၾကသည္။ အိပ္ခ်ိန္နည္းၿပီး စာဖတ္ခ်ိန္က ပိုမ်ားၾကလို႔ library ေတြကို၂၄ နာရီ ဖြင့္ထားၾကတာ မ်ားသည္။