My Husband, My Enemy[COMPLETE]

My husband, My Enemy

Chapter five

--

DWEYNN COURRT POV

Pumasok ako ng bahay ng makababa ako sa Taxing sinasakyan ko pauwi. Didiretsyo na sana ako ng kwarto ng gulat akong napatingin sa taong umupo sa sofa na ngayoy masama ang tingin sakin.

Anong ginagawa ni mama dito?. Bakit hindi man lang ako tinawagan ni Vein?. Tiningnan ko si Vein with 'bakit-hindi-mo-ko-sinabihan-nandito-si-mama' look. Nagkibit balikat lang sya sakin.

"Open your phone." maAwtoridad na utos ni mama sakin.

"Lowbattery po a-------"

*PAKKKKKKK*

O______O

Muntikan na akong mapaupo sa sobrang lakas ng sampal ni mama sakin. Yumuko lamang ako. She's like that, hindi nya kayang magtanong sa mga dahilan ko. Gusto nya sya lagi ang nasusunod at tama.

Hinihintay ko nalang ang mga  sandamakmak na sermon nya. Sanay na ako sa ganito, wala nato sakin. Hindi nga lang ganito ang kayang gawin nya eh. May mas malala pa dito.

"ALAM MO BANG KANINA PA AKO NAGHIHINTAY SAYO! NI HINDI NA NGA AKO UMATTEND SA MEETING DAHIL SA PAGHIHINTAY! TAS ITO, NGAYON KALANG UMUWI! ALAM MO BANG INUTUSAN KO SI VEIN NA SUNDUIN KA MUNA SAGLIT SA  PAARALAN MO,PERO HINDI KA SUMAMA." galit na sigaw ni mama. Mabilis naman akong nag-angat ng tingin kay Vein.

"Ma! Hindi naman nya--------"

"Nangdadahilan kapa!. Tas ano tong nakalap ko?! Tinulak mo si Vexelyn Laxford, na anak ng NAGMAMAY-ARI NG PAARALANG PINAPASUKAN MO! Wala kana bang matinong ginagawa Dweynn! matanda kana,at may asawa kana nga oh!. Pero napaka imatured mo parin.  Paano kung may mangyari dun tas paalisin ka sa paaralan nila. Tandaan mo, pagpinaalis ka sa LU wag kang mag-expect na eenroll kita sa ibang school dahil hinding-hindi na mangyayari yun. Kaya ayos-ayosin mo yang pag-aaral mo dweynn! Naiintindihan mo ako?!" tumango  ako bilang sagot dun.

Hindi ako umimik bagkus ay nakayuko lamang ako sa harapan nya. Kung lalaban ako, mas lalong matatagal ang usapang ito.

So yun pala, sinabi nyang sumunod ako, inutusan pala sya ni mama. Eh pano ko malalaman kung si mama pala ang nag-utos, e hindi nya sinabing si mama. Pakana nya talaga to eh. Masaya syang napapagalitan ako. Pwes, nagtagumpay sya, dahil ngayon palang ramdam kona ang hapdi ng pisngi ko.

"Vein hijo." tawag  ni  mama kay Vein. Mabilis naman tumayo ang mukong.

"Yes, tita." sagot naman nya. Plastic nya masyado ngayon. Feeling mabait. Bweset!

"Ikaw nang bahala sa anak ko. Nahahighblood ako sa ugali nya. Ikaw na ang magsabi sa pinag-uusapan natin kanina. " At ano naman kay ang pinag-uusapan nila?. Tsaka ano? Nahahighblood sya sa ugali ko? Baka sya nahahighblood sa sariling ugali.

"Ma! Ano pong pinag-uusapan nyo ni Vein?" I asked mom.

" Eh kung dumating ka sana kanina, alam mo dapat ang pinag-uusapan namin. Sige, i gotta go." paalam ni mama samin----este kay Vein lang pala, eh sa  kanya lang nakatingin eh.

Nang marinig kung umandar na ang engine ng sasakyan ni mama ay padabog kung nilagay ang bag sa sofa saka masamang tiningnan si Vein na kasalukuyang nasa gilid ng hagdaan.

"Bakit hindi mo sinabing nandito si mama?" kalmado ang boses ko pero malapit na akong mapuno.

"Sinabihan kitang sumama ka sakin, pero matigas yang ulo mo."

Naningkit ang mata ko sa sinabi nya.

"EH HINDI MO NAMAN SINABING SI MAMA ANG NAG-UTOS SAYO. ALAM MO IKAW, PABIDA KA!. BWESET KA SA BUHAY KO." Sigaw ko sa kanya saka padabog na pumasok sa kwarto.

Bubuksan ko na sana ang kwarto ko ng nakalock ito. Kelan pa ako nag lock ng kwarto?.

"VEIN ANG SUSI NG KWARTO KO!" sigaw ko mula dito sa taas.

"Baba ka dito, may pag-uusapan tayo." Wika nya. Aba! Ano na naman ito? Baka ito na yung sinabi ni mama na pag-uusapan namin. Ano ba kasi yun?!.

Continue......

--------------