My Husband, My Enemy[COMPLETE]

My husband, my enemy

Chapter ten.

------------------

DWEYNN COURRT POV.

Ala una pa lamang ng madaling araw ay nagising ako dahil sa nauuhaw. Bumaba ako ng kwarto at dumiretsyo ng kusina.

Bahagya akong nagulat ng makita si Vein  na nag-iinom ng alak mag-isa sa mesa. Ganitong oras pala trip nyang mag-inom. Ngumisi sya sa akin ng makita ako. Inirapan ko sya bilang pagsagot sa ngisi nya. He's already drunk, i feel it.

Dumiretsyo ako sa reef at kumuha ng mineral water at ininom ito ng hindi man lang sya pinansin. At bakit ko naman sya papansinin, aber?! We're not close, anyway.

"Hey." tawag nya sakin. seryoso ko naman syang binalingan.

"What?" i asked.

"I hate you." is that all?. He hates me. So feeling is mutual.

"Well, i hate you too." sagot ko at inirapan sya. Nagpatuloy ako sa pag-inom ng tubig.

"I hate you...." paulit-ulit nalang po. Wala naba syang ibang sasabihin. Mas mabuting tumahimik nalang sya." But... I love you...." pabulong iyon pero rinig na rinig ko.

Muntikan ko nang mabitawan ang hawak kung mineral water. Halos hindi ako makahinga sa sinabi nya. He loves me? Paano nangyaring mahal nya ako? Wala naman akong ginawang mga bagay para kagustuhan o mahalin nya ako. Why?

Nakatitig lamang ako sa kanya at ganoon din sya sakin. Hindi ko marawi kung totoo ba o nagsisinungaling lang sya sa mga sinasabi nya. Seryoso ang mga mata nya, para bang nagsasabi ito na totoo ang mga sinasabi nya sakin. Pero ang imposible nun.

"Hey, wala kaman lang bang sasabihin?" natauhan ako ng muli syang magsalita.

"W-what d-did you s-say?" utal-utal kung tanong sa kanya.

"Ang sabi ko, wala kaman lang ba------"

"Hindi iyan ang ibig sabihin ko." mariin kong sabi sa kanya.

"Saan ba, yung mahal kita?" tanong nya. Napalunok ako ng sabihin nya iyon ulit. Tumango ako sa kanya.

Tumayo saka dahan-dahang naglalakad. Maowtoridad naman akong umatras. Ngunit sya ay patuloy parin sa paglapit sakin at ako nama'y atras ng atras.

"Pwede ba, huwag ka ngang lumapit sakin! Nagtatanong lang naman ako kung totoo yung sinasabi mo. Hindi ko sinabing lumapit ka. Kaya pwede ba, magtigil ka nga." kinakabahang sabi ko. Damn you, Vein!

"Bakit parang natataranta ka?" sabi nya saka binigyan ako ng nakakalokong ngisi. Bweset!

Bakit nga ba ako kinakabahan?! What the hell. Kahit kinakabahan at kahit nagraracing na sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko, tumigil ako sa pag-atras at nilabanan ang kaba. Hindi parin sya tumigil sa paglapit sakin. Hanggang sa ilang pulgada nalang ang pagitan namin, saka pa lamang sya tumigil.

" Eh bakit hindi ako matataranta kung makatingin ka akala mo linapa mo na ako sa isip mo." wika ko sa kanya. Hindi ko pa din pinahalata na kinakabahan na ako ng tudo.

" Ah." tanging nasabi nya. Mas lalong nanaig ang kaba ng puso ko ng biglang napapatitig sya sa aking labi. What the hell, Dweynn! Lumayo ka sa kanya.

Bahagya akong napaatras ng lumapit sya sakin lalo.

"What are you doing? Can you stay away from me, Vein!" inis na sabi ko sa kanya. Aalis na sana ako sa aking kinatatayuan ng bigla nyang hinapit ang aking beywang. Kakalas na sana ako pero huli na nang dumampi ang malambot nyang labi sa labi ko.

O______O

HOLYSHIT!

"I love you, and i'm serious Dweynn." bulong nya sa aking tenga. Nanlambot ang mga tuhod ko at ano mang oras ay pwede akong bumagsak ngayon sa sahig.

Hell you Vein! Fcking hell you.

---------