My Husband, My Enemy[COMPLETE]

My husband, My enemy

Chapter 16

-----

Dweynn's Pov.

Matamlay akong bumalik sa classroom.

"Itigil nalang kaya natin to. Hindi ko na kaya eh.. Kaibigan ko yun pero ang traydor kung kaibigan sa kanya. Hindi ko na talaga kaya."

Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ang boses ni Antoniette. Anong ginagawa nila sa abandonadong classroom? At sino ang kausap nya?. Tsaka sino ang pinag-uusapan nila? Kinakabahan akong lumapit, nakasirado ang pinto ng classroom ngunit may mga munting butas kaya doon ako pinilit na tiningnan kung sino ang kasama at kausap nya.

Namilog ang mata ko ng makita si Antoniette kasama si Vexelyn. Kailan pa sila naging magkaibigan?

"Bawal na ang umatras sa usapan. Tsaka malapit na. Kunting tiis nalang, mananalo tayo sa pustahang ito. Imagine, kung aatras ka sa usapang ito. Yung 12 million award mo magiging bato lang. Tsaka hindi naman nya alam ang tungkol dito. Unless, kung may magsasabi sa kanya.."

Sinong pinag-uusapan nila? Hindi ko alam pero kinakabahan ako.

"Kaibigan ko si Dweynn, Vexelyn. Hindi ko na kaya. Aatras na ako sa pustahang ito."

Halos mapaatras ako ng marinig ang pangalan ko. Pustahan? Pustahan? Ako? Pinagpupustahan nila? Saan?. Nanginginig ang katawan kung umatras. Anong pustahan?.

Bakit kasali si Antoniette dito?

Wala akong pagdadalawang isip na pumadok sa abandonadong silid kung saan nandoon sina si Antoniette at Vexelyn. I want to know. Anong pinagpupustahan ang tinutukoy nila.

Sabay lumingon nang bumagsak ang pinto. Kita ko ang paglaki ng mata ni Antoniette ng makita ako. Samantalang si Vexelyn ay blangko lamang.

"What are you doing her, Dweynn?" tanong ni niette sakin at halata sa itsura nito ang kaba.

Tiningnan ko sya ng matalim." Narinig ko kasi ang pangalan ko, kaya pumasok ako dito. Baka kasi may balak kang aminin sakin. Makikinig naman ako." kalmado ang boses ko pero sa kaloob-looban, gusto ko nang umiyak sa harapan nya. Bakit mo nagawa sakin to Niette.

"Ahmmm.. May pinag-uusapan lang kaming importante. And what did you say? Nabanggit namin name mo. Hello, baka nagkakamali kalang ng dinig." -Vexelyn.

"Ikaw ba kinakausap ko?!" tumaas na boses ko dahil sa babaeng to.

"Shut up, Vexelyn. Please.." bulalas ni Niette at muli itong tumingin sakin ng seryoso.

Yumuko ito bago nagsalita." I'm sorry, Dweynn. I'm very sorry." umiyak na ito habang sinabi iyon.

Tumingala ako para pigilang umiyak.

"tell me." halos mapaos ang boses ko.

Inangat nya ang tingin nya sakin.

"Hayyysst.. Pinagpupustahan ka namin, girl. Simpleng yan, hindi mo pa masabi, Niette."

Tiningnan ko ng dahan-dahan si Vexelyn. Nagtulakan na ang mga luha ko ng marinig ang mga salitang  iyon.

Pinagpupustahan ka namin, girl.

Paulit-ulit na bumabalik ang mga salitang yan sa utak ko. Gusto kung sigawan sila, pero hindi ko kaya.

"B-bakit mo nagawa sakin to, Niette. Meron ba akong nagawang mali sayo, kaya mo ako ginagantihan ng ganito?" tanong ko habang patuloy parin sa pag-iyak.

"Wala wala. I'm so sorr----"

"Anong pustahan ang naganap? Anong klaseng putang pustahan ang ginawa ninyo?!" hindi ko na talagang hindi sumigaw sa halo-halong nararamdaman. Para akong timang na nakikipaghalubilo sa sarili kung kaibigan, ni hindi ko man lang alam na tatraydurin lang pala ako.

Gustong-gusto kung magwala ngayon.

" Pinagpupustahan namin ang pagsagot mo kay Vein. Look, matagal ko nang pinag------"

*pakkkkkkk!*

"SINO. ANG. KASAMA. MO. DITO.?" I asked her furious.

Nanginginig ang kamay ko sa pagsampal. Ang traydor niyang kaibigan.

"Si Vexelyn and---------"

"Also Vein." pagputol ni Vexelyn. Halos gusto ko nang lamunin ako ng lupa sa sinabi ni Vexelyn. So, ito ang tinatago nya---nila. Ang pagpustahan ako.

Pumikit ako ng madiin bago tiningnan ng masama ang dalawang traydor sa harapan ko. Nginitian ko sila pareho, gusto kong maging matapang kahit alam ng kaloob-looban ko na hindi.

"Now, i kno---" hindi ko natapos ang sasabihin ko ng biglang sumaltakang pinto ng malakas at iniluwa dito si Chris, Kevin at Vein. Na ngayo'y hingal na hingal pa.

"Owh, magiging kompleto na pala kayong mga TRAYDOR." sabi ko saka inimphasize ko ang salitang traydor.

Matapang kong pinunasan ang mga luhang patuloy parin sa pagpatak.

"Ang cute nyong lahat tingnan. Ang ganda ng laro nyo. Ginawa nyo kung laruan para pagpustahan ninyo. Pasali naman kayo dyan." halos mabasag ang boses ko ng sabihin ko yun.

Sa buong buhayko. Ito yung pinakamasakit na nangyari sakin. Lahat nang karamay ko, tinraydor ako.

From now on. I hate them..... And i hate him very much.

----------