Kissed by the King (Published Under PSICOM)

Kabanata XI

Alexis Garcia

Karamihan ng graduating student ay nagsasaya dahil sa wakas ay makakapagtapos na sila. Ngunit si Alexis ay walang ibang nararamdaman kundi lungkot at sakit. Sa oras na magtapos na sila ay mag-iiba na ang landas nilang lahat, pati na ang kay Etros. He left him even though he's begging him not to let him go.

Tama ba ang naging desisyon niya? Tama bang hindi niya ipinaglaban ang nararamdaman? Tama ba na pinairal niya ang takot kaysa sa pagmamahal?

Napabalik siya sa sarili nang may tumapik sa balikat niya. Si Paulo, nasa likod nito si Trina. Umupo ang dalawa sa bakanteng upuan ng kaklase niya.  Nakatingin lang ang dalawa sa kanya. He smiled— ang ngiting hindi mo makikitaan ng saya.

"Huwag mo kaming ngitian kung hindi ka naman masaya." Seryosong sabi ni Paulo.

Unti-unting nawala ang ngiti sa labi niya.

"Nilamon ka na ng takot, Alexis. Pinangunahan mo ng takot 'yang puso mo." Aniya Trina. Ibinaling nito ang tingin sa whiteboard ng classroom.

Hindi nila inaasahan na 'yon ang gagawin ni Alexis. Alam nilang dalawa na mahal nito si Etros. Ang akala nga nila'y magiging maayos na ang dalawa. Nang sabihin nito kay Etros na siya ang nakapares nito sa laro ay halos mapatalon na si Trina sa saya habang si Paulo naman ay nakangiti. Ngunit nawala ang saya na nararamdaman nila nang marinig ang sunod na sinabi nito. He rejected him, iniwan niya si Etros.

"He's hurt, Alexis."

Parehas naman silang nasaktan.

"He even cried. Asking why did you that to him."

Nagulat siya sa sinabi ni Paulo. Hindi makapaniwala niyang tiningnan ang dalawa. Trina nodded her head. Umiyak si Etros?

"Iniyakan ka niya at alam mo ba na kapag iniyakan ka ng isang lalaki, ibig sabihin ay mahal ka nito." Trina gave him a look, iyong tingin na nababakasan ng awa. Nasasaktan si Trina sa ginawa ni Alexis.

"Gusto mo bang malaman kung gaano ka niya kamahal?" Paulo asked. Hindi siya sumagot.

"I asked him, bakit hindi ka niya pilitin na umamin sa kanya, at alam mo ba ang isinagot niya sa akin?"

Tumayo si Paulo. He tapped his shoulder— again.

"I may be a Laviano but i'm not that cruel to force someone I love. Hihintayin ko siya, hihintayin kong siya mismo ang umamin at magsabi sa akin without forcing him." He paused. "Iyan ang sinabi niya sa akin."

Hindi na napigilan ni Alexis na mapaiyak sa sinabi ni Paulo. Kahit na kaya ni Etros na pwersahan siyang paaminin ay hindi nito ginawa, dahil mahal siya nito.

"Wala akong pakialam sa sasabihin ng mga tao. Wala silang magagawa dahil siya ang itinitibok ng puso ko. They can judges us, but that doesn't mean I'll stop loving him." Dagdag pa ni Paulo.

Mas lalo siyang napaiyak. Takot na takot siya pero si Etros ay buong tapang na ipinaglaban ang nararamdaman nito para sa kanya.

"Mag-usap ulit kay—"

"Buo na ang pasya ko." He said between his sobs.

Walang nagawa ang dalawa kundi ang pakinggan ang mga sinasabi niya. They both looked at him with a pity.

"He doesn't deserve a guy like me. Ang isang duwag na hindi siya kayang ipaglaban."

...

Napatigil si Alexis sa paglalakad nang makita ang isang pamilyar na bulto ng tao. Naka abang ito sa may gate ng unibersidad. Nakatingin ito sa kanya. Pakiramdam niya'y tatakasan siya ng lakas sa paraan ng pagtingin nito.