God's Plan°Jikook

Seni öpebilir miyim?

Kucaklamış olduğu bedenimi onlarca kez döndürdükten sonra beni yavaşça yere indirmiş, indirdiği anda bacaklarımın titremesine sebep olmuştu.Savsak adımlar atarak yerimden kıpırdanmak istediğimde dengemi kaybeder gibi olup düşeceken soğuk elleri ince belimi kavramış düşmeme engel olmuştu.

"Başın mı döndü,ah özür dilerim jimin fark edemedim."

Kaşlarını hafifçe ezerek söylendiğinde belimi tutan eli gevşemişti.

"Hayır."demiştim.Bedenimi ondan bir adım çekip ellerinin belimden ayrılmasını sağlarken."sorun değil, iyiyim ben."tekrar konuşmak için ağzını araladığında orta parmağımı dudağına bastırmış susmasını daha doğrusu sorun etmemesini umarak konuşmuştum.

"Yemeğimizi yiyelim mi? Hem bak yumurtalar gerçekten soğudu."

Sanki dediklerimi duymuyor gibi yüzü garip bir ifadeye büründüğunde onun dudakları üstünde bulunan parmağıma bakmaya başlamış bu sayede de gözlerinin bi kaç saniyeliğine şaşı gibi durmasına sebep olmuştu.Garip suratı yüzünden gülümsemek için zor durmuş yanaklarımı şişirken dudaklarımı ısırmıştım.

Bu sefer o şaşı olmuş gözleri bana döndüğünde ısırmakta olduğum dudaklarıma hafif hafif kaymış, gözlerim önünde seslice yutkunmuştu.O badem elmasında gördüğüm kıpırtı ile elimi onun dudaklarından çekme ihtiyacı bulundurmuş,hızla hazırlamış olduğu yemek masasına oturmuştum.
O da bir süre sonra arkamdan gelerek
küçük masanın tam karşısına oturmuş,beni izlemeye başlamıştı.
Beni izleyen gözlerin farkında olarak elim ayağım birbirine dolanırken sürekli elimdeki çatalı yere düşürmüş,bu sayede devamlı olarak gülerek beni izlemesine sebep olmuştum.

Ah hadi ama biri beni izlerken nasıl yemek yiyebilirdim ki hem?
Özellikle o kişi tam olarak sevdiğim, sevgilim jeongguk ise...

Elimdeki çatalı sinirle masaya bırakırken kızarmış yanaklarımı ona çevirmiş ellerimi kendimce yumruk yaparken mızmızlanmıştım.

"Beni izlemeyi ne zaman keseceksin?"

Yüzündeki gülüş kaybolmazken elindeki çatalı benim gibi masaya bırakmış dirseklerini masaya yaslarken gözlerini devirek konuşmuştu.

"Yemek yiyorum ben,ne zaman seni izlemişim hem?"

"Yalancı."demiştim.Oturduğum sandalyede ayaklarımı kendime çekip kollarımı kendime sararken."Yalan söyleme,beni izliyordun işte."
Beni bir kaç saniye izledikten sonra koca bir kahkaha kopardığında ona dik dik bakmıştım çattığım kaşlarımla.
Hayır yani komik bir şey mi vardı?

"O çattık kaşlarla hiç de korkutucu durmuyorsun park jimin! Tersine sadece sevimli bir bebek gibisin."

Masaya yerleştirdiği dirseklerine başını yaslarken sırıtarak söylediği şey daha da kızarmama sebep olurken, vücudumu sarmış olduğum kolumu kendimden çekmiş hala üzerinde durmaya devam ettiği mor mutfak gömleğimi işaret ederken gülmüştüm.

"Asıl sen kendi haline bak önce, üzerinde mor bir mutfak gömleği var farkında mısın?"

Sözlerimin ardından bakışlarını benden çekmiş bir kaç saniye üzerini seyrettikten sonra sinirle kaşlarını çatmıştı.

"Bunu senin için yemek yaparken giymiştim."

Dediği şey söylemiş olduğum seyin aptalığını yüzüme vururken yeniden konuşmasına izin vermemiş yerimden doğrulur gibi olurken aceleyle konuşmuştum.