Just Love [ Completed ]

Just Love - Final

ကြ်ီ . . . 

ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြင့္လာေသာ တံခါးႏွင့္အတူ ေဆးရံုခန္းထဲ ဝင္လာေသာ လူတစ္ေယာက္ ။

" Xing သတိရျပီလားဟင္ "

အခန္းထဲရွိႏွင့္ ျပီးသား သူမ်ားမွာလဲ ေခါင္းခါ ရံုကလြဲ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ႀက ။

ကုတင္ေျခရင္းမွာ ပုံက် သြားေသာေကာင္ေလးေႀကာင့္ Kris မွာ ေျပးထူရသည္ ။

" Junေလး "

" က်ြန္ေတာ္ ညေန ျပန္ေတာ့မွာ "

ထင္မွတ္မထားသည္မို့ အားလံုးမွာ အထိတ္တလန့္ ။

" က်ြန္ေတာ္ Xing ကို ႏွဳတ္ဆက္ခ်င္တယ္ "

Junmyeon စကားအဆံုး အဘြားYing တို့က ေဆးရံုခန္းထဲမွာ အလိုက္တသိ ထြက္သြားေပးႀကေလသည္ ။

အခန္းတံခါး ပိတ္သံ၏ ေနာက္မွာေတာ့ ေဆးရံုးခန္းတြင္း တိတ္ဆိတ္လ်က္ ။

ကုတင္ေပၚမွာ ျငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနတ့ဲ Xing ကို ႀကည့္ရတာ Junmyeon ရင္ေတြ နာလွပါျပီ ။

ႏွလံုးခုန္စက္ေတြ ေအာက္စီဂ်င္ ပိုက္ေတြ ႀကားထဲမွာ Xingဟာ ေဖ်ာ့ေတာ့လ်က္  ။

ေစာင္ေအာက္က လက္တစ္ဖက္ကို အသာဆြဲယူရင္း Junmyeon ပါးမွာအပ္ထားလိုက္သည္ ။မ်က္ရည္တို့မွာလဲ အထိန္းအကြပ္မ့ဲစြာ ျပိဳဆင္းလာသည္ ။

Xing က္ုိ ႏွဳတ္ဆက္စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာမယ္ဟု ရည္ရြယ္ထားေပမ့ဲ တကယ္တမ္းက် ဘာမွ မဆိုႏုိင္ ။

ဘယ္လို လုပ္မလဲ Xing အနားက ထြက္သြားဖို့ Junmyeon တကယ္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသး  ။ အထူးသျဖင့္ သတိမရေသးတ့ဲ Xingကို ထားခ့ဲဖို့ Junmyeon မလုပ္ရက္ ။

ဘာစကားမွ မဆုိပဲ ငိုေနမိတာ အခ်ိိန္အေတာ္ႀကာတ့ဲ အထိပင္ ။

"အင့္ .က်ြန္ေတာ့္ရဲ့ Xing အျမန္ဆံုး ျပန္က်န္းမာပါေစ . . 
အခုလို စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြလဲ ထပ္ျပီး မေတြ့ပါေစန့ဲေတာ"့  

အင့္ ~

ျပတ္ေတာင္း ျပတ္ေတာင္း ဆုေတာင္းသံေတြဟာ ငိုရွိဳက္သံန့ဲအတူ ေရာေထြးလ်က္ ။

" မနက္စာလည္း  အခ်ိန္မွန္မွန္စား…
ျပီးေတာ့  ေနာက္က်တ့ဲ အထိ အလုပ္ေတြလည္း မလုပ္န့ဲေနာ္ …ေကာ္ဖီေတြလည္း အမ်ားႀကီး မေသာက္ေတာ့န့ဲ …"