kasım | texting

bende sana ait bir şey var

kalbindeki yerim gibi.*

"V... Va... Vildan..."

Kenan oturduğu yerde yarım saattir bir isim tahmin etmeye çalışıyordu. Kasım hemen yanında oturmuş elindeki kolyeyle oynuyor, Kardelen onu izliyor, Mete Kenan'ın haline gülüyordu.

"V... Va... Vahit... Yok o erkek ismi..."

"Az kaldı az, ağzına çarpmama çok az kaldı." Kasım, kafasını iki yana salladı. "Vahit dedi ya..." dedi hamurdanarak.

Kenan ona aldırmayarak,

"Verda! buldum, buldum Verda mı?" Kenan yerinden sıçrayarak Kardelen'in yüzüne umutla bakıyordu. Ancak Kardelen gülerken kafasını iki yana salladı.

"Kolay bir ismi yok, bence bulamazsın."

"Ne kadar zor olabilir ki? Victoria falan mı yoksa?" Kardelen kıkırdarken Kasım da onları gülerek izliyordu.

"Ne Victoriası ya. Şımarmayın. Kantine inelim hadi."

Sıradan ağır ağır kalkarken diğerleri de ona eşlik ediyordu. Kasım kolyeyi ceketinin cebine koyarken hâlâ ikilemdeydi. Kolye sıradan birinin hediyesi olsaydı belki onda kalırdı ama babasının hediyesi olduğunu söylemişti. Hatta babasının vefat ettiğini de söylemişti. Kendisi de baba mevzusunda hassas olduğu için ona vermeyi daha doğru buluyordu.

"Ben hâlâ sizin evde temizlik yapıyor olmasına şaşırdım." Dedi Mete, masalardan birine geçerken.

"Demek ki o zaman görmüş seni. Hakkında bildikleri falan." diye ekledi Kardelen.

"Sanırım. Aile içi tartışmalara o zaman şahit oldu herhalde. Ama tam olarak ne biliyor bilmiyorum. Ve işin garip yanı kızı ciddi anlamda hatırlamıyorum. Tam olarak görünmezi oynamış." Kasım çayından bir yudum aldı ve onu dinleyen arkadaşlarına baktı.

"Anonimlik tarihine bir ilk olarak adını yazdırdı V. İstemeye istemeye bulacağız kızı galiba." Dedi Kenan. Masadan kahkaha tufanı koptuğunda bir mesaj geldi Kasım'a.

V**: Keyfiniz bol olsun :)

"Gelmiş. Kardelen bir baksana, nerede?"
Kardelen belli etmeden göz ucuyla etrafına bakındı. Anonimi görür görmez Kasım'a döndü.
"Çaprazımızda. Oturuyor bu sefer."

Kâ: bize katılabilirsin :)

V**: belki bir gün

Kâ: buldun mu kolyeni

V**: hayır, bulamadım. aramıyorum artık. bulamam çünkü.

Kâ: neden? belki bulursun?

V**: sanmıyorum çünkü yolda düşürdüm büyük ihtimalle, kimler gelip geçmiştir. sonsuz oldu artık

Kâ: anladım

Kâ: keşke bi yolu olsaydı

V**: bi yolu var, mesela ayaklanıp gelebilir

Kâ: şwqşöcklksw pek mümkün değil