Emma pov.
- Czemu nie mogę jej powiedzieć prawdy?!- powiedziałam trochę zdenerwowana.
I w tym momencie do sali weszła Diana z zeszklonymi oczami.
- Czemu ukrywacie prawdę przede mną?!- krzyknęła
I w pewnym momencie zaczęła upadać na podłogę. Zdążyłam ją złapać. Natknęłam do Annie, żeby zawołała Elizabeth.
Po chwili obie przebiegły mi pomóc z Dianą. Dołożyliśmy ją na jej łóżko i czekałysmy, aż się obudzi. Ciocia obie z nas poprosiła do gabinetu, bo nie chciała by Diana usłyszała zbowu co mówią.
- Dziweczynki teraz proszę mnie słuchać. Wiem, że ty Emmo nie lubisz oszukiwać i przed nikim ukrywać prawdy, ale niestety musimy- powiedziała ciocia spuszczając wzrok w podłogę.
- Świetnie Emma i co jej powiemy jak to pamieta?!- krzyknęła Annie - Powiemy jej, że tatuś ją zostawił pod domem dziecka?!- i w tym momencie moje oczy zeszkliły się.
- Już spokojnie, przecież trzeba sobie pomagać i wzajemnie wspierać- powiedziała ciocia.
Wracając do pokoju zobaczylyśmy, że przyjaciółka się obudziła. Nie pytałyśmy się jej czy coś pamieta, bo nie chcę jej ranić. Od razu przytuliłysmy ją i poszłysmy się przejść do biblioteki. Po kilku minutach byłyśmy ku celu podróży leszcz okazało się, że jest zamknięta.
Diana pov.
Obudziłam się z dziwnym bólem głowy. Pamietam tylko, ze upadam i Emma krzyczy do Annie by wolała pomoc. Zobaczyłam, że nie ma dziewczyn w pokoju o po kilku minutach przyszły i się do mnie przytuliły. Razem poszłyśmy do biblioteki, ale okazało się, że jest zamknięta. Przez kilka godzin rozmawiałyśmy, śmiałyśmy się, śpiewałyśmy, rysowałyśmy a nawet tańczyłyśmy. Świetną zabawę przerwała nam kolacja, bo obiadu nie jakbyśmy. Szybko osiągnęlyśmy pokój i poniegłyśmy po naleśniki. Wracając z pysznej kolacji Elizabeth powiedziała, że...
